نرخ بازده مورد نیاز (Required Rate of Return) چیست؟

by عاطفه فرحناکی | مهر 24, 1403 | مطالب آموزشی

نرخ بازده مورد نیاز (RRR) به حداقل سودی اشاره دارد که یک سرمایه‌گذار انتظار دارد از سرمایه‌گذاری خود کسب کند. این نرخ به عنوان معیاری برای ارزیابی و مقایسه گزینه‌های سرمایه‌گذاری مختلف عمل می‌کند و به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا تصمیمات بهتری در مورد تخصیص منابع مالی خود بگیرند. اگر بازده یک سرمایه‌گذاری کمتر از این نرخ باشد، سرمایه‌گذار آن را گزینه مناسبی نمی‌داند. در ادامه با نوویرا همراه باشید.

اهمیت نرخ بازده مورد نیاز

نرخ بازده مورد نیاز به دلایل مختلفی اهمیت دارد. در ادامه به چند مورد اشاره می کنیم.
با تعیین حداقل سود مورد انتظار، سرمایه‌گذاران می‌توانند گزینه‌های نامناسب را از ابتدا حذف کنند و از سردرگمی جلوگیری کنند.
RRR به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا گزینه‌های مختلف را بر اساس ریسک و بازده مقایسه کنند و تصمیم بگیرند که آیا بازده بالای یک گزینه، ریسک آن را توجیه می‌کند یا خیر.
محاسبه RRR به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا اهداف خود را مشخص کنند، مانند اینکه آیا به دنبال سود ناگهانی هستند یا درآمد ثابت.
سرمایه‌گذاران با تحمل ریسک پایین معمولاً RRR کمتری را انتخاب می‌کنند، در حالی که سرمایه‌گذاران با تحمل ریسک بالا ممکن است RRR بالاتری را ترجیح دهند. به همین دلیل شناخت فرد سرمایه گذار از خود بسیار با اهمیت است.

بیشتر بدانید: بازده سرمایه گذاری چیست؟

عوامل مؤثر در محاسبه RRR

محاسبه نرخ بازده مورد نیاز (RRR) یک فرآیند پیچیده است که باید به عوامل مختلفی توجه شود. این عوامل به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا تصمیمات آگاهانه‌تری در زمینه سرمایه‌گذاری اتخاذ کنند. در ادامه به بررسی این عوامل می‌پردازیم:

تحمل ریسک: سرمایه‌گذاران با تحمل ریسک بالا ممکن است RRR بالاتری را بپذیرند.
بازه زمانی سرمایه‌گذاری: سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت معمولاً نیاز به RRR بالاتری دارند.
اهداف سرمایه‌گذاری: اهداف مختلف می‌توانند بر RRR تأثیر بگذارند.
تورم: برای جبران اثرات تورم، سرمایه‌گذاران به RRR بالاتری نیاز دارند.
نقدشوندگی: دارایی‌های با نقدشوندگی پایین معمولاً نیاز به RRR بالاتری دارند.

۱. تحمل ریسک
تحمل ریسک یکی از مهم‌ترین عوامل در تعیین RRR است. سرمایه‌گذاران مختلف ممکن است سطوح متفاوتی از ریسک را بپذیرند. به طور کلی:

سرمایه‌گذاران با تحمل ریسک پایین: این دسته از سرمایه‌گذاران معمولاً به دنبال سرمایه‌گذاری‌های با ثبات و کم‌ریسک هستند و بنابراین RRR کمتری را تعیین می‌کنند. آن‌ها بیشتر به سرمایه‌گذاری‌های با ضمانت بازدهی ثابت مانند اوراق قرضه توجه دارند.
سرمایه‌گذاران با تحمل ریسک بالا: این افراد ممکن است به دنبال سودهای بالاتر از طریق سرمایه‌گذاری در سهام و دارایی‌های با ریسک بالا باشند. آن‌ها RRR بالاتری را برای جبران ریسک‌های بیشتر در نظر می‌گیرند.

۲. اهداف سرمایه‌گذاری
اهداف سرمایه‌گذاری هر فرد یا شرکتی می‌تواند تأثیر زیادی بر RRR داشته باشد:

سرمایه‌گذاری برای بازنشستگی: افرادی که به دنبال تأمین مالی برای دوران بازنشستگی هستند، معمولاً RRR پایین‌تری را انتخاب می‌کنند زیرا آن‌ها به ثبات و حفظ سرمایه بیشتر از کسب سود سریع اهمیت می‌دهند.
سرمایه‌گذاری برای خرید یک خانه: سرمایه‌گذارانی که به دنبال خرید خانه هستند، ممکن است RRR بالاتری را در نظر بگیرند تا بتوانند در زمان مناسب پول کافی جمع‌آوری کنند.
سرمایه‌گذاری برای رشد سریع: شرکت‌هایی که به دنبال رشد سریع و افزایش درآمد هستند، معمولاً RRR بالاتری را برای جذب سرمایه‌گذاران و تأمین مالی پروژه‌های جدید تعیین می‌کنند.

۳. بازه زمانی سرمایه‌گذاری

مدت زمان سرمایه‌گذاری نیز می‌تواند بر RRR تأثیر بگذارد:

سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت: سرمایه‌گذاران با افق زمانی کوتاه‌تر معمولاً RRR بالاتری را در نظر می‌گیرند تا بتوانند از نوسانات بازار بهره‌برداری کنند.
سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت: سرمایه‌گذاران با افق زمانی بلندمدت ممکن است RRR کمتری را انتخاب کنند، زیرا آن‌ها می‌توانند از نوسانات بازار عبور کنند و بر روی رشد پایدار سرمایه‌گذاری تمرکز کنند.

بیشتر بدانید: در مورد دامنه نوسان معاملاتی در بورس چه میدانید؟

۴. تورم
تورم یکی از عوامل مهم در محاسبه RRR است. سرمایه‌گذاران باید نرخ تورم را در نظر بگیرند تا مطمئن شوند که بازده واقعی سرمایه‌گذاری آن‌ها از نرخ تورم بیشتر است.

نرخ تورم بالا: در دوره‌های تورم بالا، سرمایه‌گذاران به RRR بالاتری نیاز دارند تا از قدرت خرید خود محافظت کنند.
نرخ تورم پایین: در دوره‌های با تورم پایین، RRR ممکن است پایین‌تر باشد، زیرا سرمایه‌گذاران نگران از دست دادن قدرت خرید خود نخواهند بود.

۵. نقدشوندگی
نقدشوندگی به سهولت تبدیل یک دارایی به وجه نقد بدون کاهش قابل توجه قیمت اشاره دارد. دارایی‌های با نقدشوندگی پایین معمولاً نیاز به RRR بالاتری دارند:

دارایی‌های با نقدشوندگی بالا: مانند سهام شرکت‌های بزرگ، معمولاً RRR کمتری را نیاز دارند زیرا سرمایه‌گذاران می‌دانند که به راحتی می‌توانند آن‌ها را به فروش برسانند.
دارایی‌های با نقدشوندگی پایین: مانند املاک یا سرمایه‌گذاری‌های خاص، ممکن است RRR بالاتری را نیاز داشته باشند تا سرمایه‌گذاران را برای پذیرش ریسک‌های مربوط به عدم نقدشوندگی ترغیب کنند.

۶. شرایط بازار و اقتصاد
وضعیت کلی اقتصاد و بازار نیز می‌تواند بر RRR تأثیر بگذارد:

بازار صعودی: در شرایطی که بازار در حال رشد است، سرمایه‌گذاران ممکن است RRR کمتری را تعیین کنند زیرا انتظار دارند که بازده‌های بالاتری از سرمایه‌گذاری‌های خود کسب کنند.
بازار نزولی: در شرایط رکود اقتصادی یا بازار نزولی، سرمایه‌گذاران معمولاً RRR بالاتری را تعیین می‌کنند تا از ریسک‌های بیشتری که ممکن است با آن مواجه شوند، جبران کنند.

نحوه محاسبه نرخ بازده مورد نیاز (RRR)

نرخ بازده مورد نیاز (RRR) را می‌توان با استفاده از دو روش اصلی محاسبه کرد، که بسته به شرایط و اطلاعات موجود، یکی از آن‌ها انتخاب می‌شود. یکی از این روش‌ها، مدل قیمت‌گذاری دارایی سرمایه (CAPM) است. این مدل به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا با توجه به سطح ریسک سرمایه‌گذاری خود نسبت به بازار، میزان بازده اضافی مورد انتظار را تعیین کنند. فرمول CAPM به شکل زیر است:

فرمول اول

در این فرمول، نرخ بدون ریسک به بازدهی اشاره دارد که از سرمایه‌گذاری‌های بدون ریسک مانند اوراق قرضه دولتی انتظار می‌رود. ضریب بتا (β) نمایانگر ریسک سرمایه‌گذاری در مقایسه با کل بازار است؛ به‌طوری‌که بتای ۱ نشان‌دهنده نوسانات مشابه با بازار است، بتای بالاتر از ۱ نشان‌دهنده نوسانات بیشتر و بتای کمتر از ۱ نشان‌دهنده نوسانات کمتر نسبت به بازار است. بازده بازار نیز به بازده مورد انتظار کل بازار سهام اشاره دارد.

این روش به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد تا با در نظر گرفتن ریسک و بازده، تصمیمات بهتری در زمینه سرمایه‌گذاری اتخاذ کنند.

بیشتر بدانید: در مورد مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای CAPM بیشتر بدانید

فرمول دوم

مدل تنزیل سود سهام (DDM)

مدل تنزیل سود سهام (Dividend Discount Model یا DDM) یکی از روش‌های متداول برای ارزیابی قیمت سهام است که به تحلیل‌گران و سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد تا ارزش واقعی یک سهم را بر اساس پیش‌بینی سودهای تقسیمی آینده محاسبه کنند. این مدل بر این اصل استوار است که ارزش فعلی یک سهم معادل مجموع ارزش فعلی سودهایی است که شرکت در آینده به سهامداران خود پرداخت خواهد کرد.

فرمول محاسبه نرخ بازده مورد نیاز در این مدل به شکل زیر است:

در این فرمول:

• پرداخت سود سهام: به مبلغی اشاره دارد که انتظار می‌رود شرکت در دوره آینده به ازای هر سهم توزیع کند. این مقدار معمولاً بر اساس عملکرد گذشته و پیش‌بینی‌های مالی شرکت تعیین می‌شود.
• قیمت فعلی سهام: به قیمت جاری سهم در بازار اشاره دارد. این قیمت نشان‌دهنده ارزشی است که سرمایه‌گذاران برای خرید سهم در حال حاضر آماده پرداخت آن هستند.
• نرخ رشد سود مورد انتظار: به نرخی اشاره می‌کند که پیش‌بینی می‌شود سود سهام شرکت در طول زمان افزایش یابد. این نرخ معمولاً بر اساس تحلیل‌های تاریخی و شرایط بازار تعیین می‌شود.
• مدل DDM به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا با در نظر گرفتن سودهای آتی و نرخ رشد آن‌ها، ارزیابی دقیقی از ارزش واقعی یک سهم داشته باشند و بر اساس آن تصمیمات بهتری در زمینه سرمایه‌گذاری اتخاذ کنند. این مدل به‌ویژه برای شرکت‌هایی که به صورت منظم سود تقسیم می‌کنند، بسیار کاربردی است.

محدودیت‌های نرخ بازده مورد نیاز چیست؟

نرخ بازده مورد نیاز (RRR) به عنوان معیاری برای ارزیابی سودآوری سرمایه‌گذاری‌ها شناخته می‌شود، اما محدودیت‌هایی نیز دارد که باید به آن‌ها توجه کرد. یکی از اصلی‌ترین محدودیت‌ها، وابستگی RRR به پیش‌بینی‌های آینده است. سرمایه‌گذاران معمولاً برای محاسبه RRR از داده‌های تاریخی و مدل‌های اقتصادی استفاده می‌کنند، اما این پیش‌بینی‌ها ممکن است تحت تأثیر تغییرات غیرمنتظره اقتصادی، سیاسی یا اجتماعی قرار گیرند. همچنین، RRR به نرخ بدون ریسک و بازده بازار مرتبط است که خود تحت تأثیر نوسانات بازار قرار دارد. علاوه بر این، رفتارهای سرمایه‌گذاران و شرایط روانی بازار نیز می‌تواند بر نرخ بازده مورد نیاز تأثیر بگذارد، به‌طوری که در شرایط بحرانی، سرمایه‌گذاران ممکن است به دنبال نرخ‌های بازده بالاتر باشند، حتی اگر این نرخ‌ها منطقی نباشند. در نهایت، RRR نمی‌تواند تمامی عوامل مؤثر بر سرمایه‌گذاری را در نظر بگیرد، مانند ریسک‌های غیرمالی و محیطی، که این امر می‌تواند منجر به تصمیم‌گیری‌های نادرست و ارزیابی‌های نادرست از ارزش واقعی سرمایه‌گذاری‌ها شود. بنابراین، در استفاده از نرخ بازده مورد نیاز، باید به این محدودیت‌ها توجه ویژه‌ای داشت.

تفاوتهای نرخ بازده مورد نیاز (RRR) با هزینه سرمایه (Cost of Capital) در چیست؟

نرخ بازده مورد نیاز (RRR) و هزینه سرمایه (Cost of Capital) دو مفهوم کلیدی در تحلیل مالی و سرمایه‌گذاری هستند که هر یک نقش مهمی در تصمیم‌گیری‌های مالی ایفا می‌کنند، اما از جنبه‌های مختلفی با یکدیگر تفاوت دارند. نرخ بازده مورد نیاز به عنوان حداقل بازدهی که سرمایه‌گذاران انتظار دارند از یک سرمایه‌گذاری خاص کسب کنند، تعریف می‌شود. این نرخ معمولاً بر اساس ریسک سرمایه‌گذاری و شرایط بازار تعیین می‌شود و به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا تصمیمات آگاهانه‌تری در زمینه انتخاب دارایی‌ها اتخاذ کنند.
از سوی دیگر، هزینه سرمایه به هزینه‌ای اشاره دارد که یک شرکت برای تأمین مالی پروژه‌ها و سرمایه‌گذاری‌های خود باید پرداخت کند. این هزینه شامل هزینه‌های بدهی (نرخ بهره وام‌ها) و هزینه‌های حقوق صاحبان سهام (سود مورد انتظار سهامداران) است. در حقیقت، هزینه سرمایه نشان‌دهنده نرخ بازدهی است که شرکت باید به سرمایه‌گذاران خود ارائه دهد تا بتواند تأمین مالی کند و از جذب سرمایه‌گذاران بیشتر اطمینان حاصل کند.

در نتیجه در حالی که RRR بیشتر به دیدگاه سرمایه‌گذاران و انتظارات آن‌ها از بازدهی مربوط می‌شود، هزینه سرمایه به نیازهای مالی و الزامات شرکت برای تأمین مالی پروژه‌های خود مرتبط است. در عمل، RRR باید با هزینه سرمایه مقایسه شود تا به شرکت‌ها کمک کند تصمیم بگیرند که آیا پروژه‌های مختلف از نظر مالی توجیه‌پذیر هستند یا خیر؛ به‌طوری‌که اگر RRR از هزینه سرمایه بالاتر باشد، پروژه ممکن است ارزش سرمایه‌گذاری داشته باشد. این مقایسه به شرکت‌ها کمک می‌کند تا راهبردهای مالی خود را بهینه‌سازی کرده و از منابع مالی به طور مؤثر استفاده کنند.

نرخ بازده مورد نیاز، بیشترباشد بهتر است یا کمتر؟

در مورد نرخ بازده مورد نیاز می‌توان گفت که هرچه این نرخ بالاتر باشد، به طور کلی مطلوب‌تر است. دلیل این امر این است که نرخ بالاتر نشان‌دهنده انتظار سرمایه‌گذاران برای دریافت بازده بیشتر در ازای ریسک‌های بیشتری است که متقبل می‌شوند.
به عبارت دیگر، اگر RRR بالاتر از هزینه سرمایه باشد، این نشان می‌دهد که پروژه یا سرمایه‌گذاری احتمالاً سودآور خواهد بود و می‌تواند ارزش افزوده ایجاد کند. در این صورت، شرکت‌ها می‌توانند با اطمینان بیشتری در پروژه‌ها سرمایه‌گذاری کنند و از جذب سرمایه‌گذاران بیشتر بهره‌مند شوند.
اما باید توجه داشت که RRR بسیار بالا نیز می‌تواند نشانه‌ای از ریسک‌های زیاد یا عدم اطمینان در بازار باشد. اگر نرخ بازده مورد نیاز به قدری بالا باشد که به سختی قابل دستیابی باشد، ممکن است سرمایه‌گذاران از سرمایه‌گذاری در آن پروژه‌ها منصرف شوند.
به طور کلی ایده‌آل این است که RRR در یک محدوده منطقی و متناسب با ریسک سرمایه‌گذاری قرار گیرد. بنابراین، در حالی که نرخ بالاتر معمولاً بهتر است، باید به شرایط و ریسک‌های مرتبط با سرمایه‌گذاری توجه ویژه‌ای داشت.

نتیجه گیری

نرخ بازده مورد نیاز ابزاری کلیدی برای سرمایه‌گذاران است که به آن‌ها کمک می‌کند تا تصمیمات بهتری در مورد سرمایه‌گذاری‌های خود بگیرند. با درک و محاسبه صحیح RRR، سرمایه‌گذاران می‌توانند ریسک‌ها و فرصت‌های موجود در بازار را بهتر مدیریت کنند. هنگام محاسبه نرخ بازده مورد نیاز (RRR)، باید به عوامل مختلفی مانند تحمل ریسک، اهداف سرمایه‌گذاری، بازه زمانی، تورم، نقدشوندگی و شرایط بازار توجه شود. درک این عوامل به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا تصمیمات بهتری اتخاذ کنند و از منابع مالی خود به طور مؤثر استفاده کنند.

دامنه نوسان معاملاتی در بورس چیست و محدودیتهای آن چقدر است؟

by عاطفه فرحناکی | مهر 22, 1403 | مطالب آموزشی

دامنه نوسان معاملاتی یکی از مهم‌ترین مفاهیم در بازارهای مالی است که به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا از نوسانات نامتعارف قیمت سهام جلوگیری کنند و به نوعی ریسک‌های مرتبط با سرمایه‌گذاری را مدیریت کنند. در این مقاله از نوویرا سبدگردان، به بررسی دامنه نوسان معاملاتی، اهمیت آن، نحوه تعیین آن و تأثیرات آن بر بازار بورس می‌پردازیم.

مفهوم دامنه نوسان

دامنه نوسان به محدوده‌ای از تغییرات قیمتی اشاره دارد که یک سهم می‌تواند در یک روز معاملاتی تجربه کند. به عبارت دیگر، این مفهوم مشخص می‌کند که قیمت یک سهم در طول روز چه حداقل و حداکثری می‌تواند داشته باشد.
برای مثال، در نظر داشته باشید که اگر دامنه نوسان یک سهم ۵ درصد باشد، به این معناست که قیمت آن می‌تواند حداکثر ۵ درصد بالا یا پایینتر از قیمت پایانی روز قبل تغییر کند.

اهمیت دامنه نوسان

دامنه نوسان در بازار بورس به عنوان یک ابزار کلیدی در مدیریت نوسانات قیمتی و حفظ ثبات بازار عمل می‌کند. یکی از مهم‌ترین فواید این دامنه، کاهش نوسانات غیرمنطقی است؛ به این معنا که با تعیین یک محدوده مشخص برای تغییرات قیمتی در طول روز، از افزایش ناگهانی و بی‌دلیل قیمت‌ها جلوگیری می‌شود. این امر به سرمایه‌گذاران اطمینان می‌دهد که قیمت‌ها در یک محدوده منطقی باقی می‌مانند و این اطمینان به نوبه خود می‌تواند به افزایش اعتماد آن‌ها به بازار منجر شود.

علاوه بر این، دامنه نوسان به مدیریت ریسک کمک می‌کند. سرمایه‌گذاران می‌توانند با آگاهی از حداقل و حداکثر نوسانات قیمتی، تصمیمات بهتری در زمینه خرید و فروش سهام اتخاذ کنند و از زیان‌های احتمالی خود جلوگیری کنند. همچنین، وجود دامنه نوسان می‌تواند به افزایش نقدشوندگی بازار کمک کند؛ زیرا با محدود کردن نوسانات شدید، سرمایه‌گذاران تمایل بیشتری به خرید و فروش دارند و این امر می‌تواند به تعادل بیشتر در بازار منجر شود. در مجموع، دامنه نوسان نه تنها به حفظ ثبات بازار کمک می‌کند، بلکه به بهبود شرایط سرمایه‌گذاری و جذب سرمایه‌گذاران جدید نیز تأثیر مثبتی دارد.

پس به طور خلاصه موارد زیر را در خصوص اهمیت دامنه نوسان نظر داشته باشید:

• دامنه نوسان به کاهش نوسانات شدید قیمت در بازار کمک می‌کند و از تغییرات ناگهانی و غیرمنطقی جلوگیری می‌کند. این امر به سرمایه‌گذاران اطمینان می‌دهد که قیمت‌ها در یک محدوده معقول باقی می‌مانند.
• با تعیین دامنه نوسان، سرمایه‌گذاران می‌توانند ریسک‌های مرتبط با سرمایه‌گذاری را بهتر مدیریت کنند. این امر به آن‌ها کمک می‌کند تا تصمیمات بهتری در زمینه خرید و فروش سهام بگیرند.
• دامنه نوسان می‌تواند به افزایش نقدشوندگی بازار کمک کند. با محدود کردن نوسانات قیمتی، سرمایه‌گذاران تمایل بیشتری به خرید و فروش دارند.

بیشتر بخوانید: روش های قیمت گذاری روی سهام

نحوه تعیین دامنه نوسان

دامنه نوسان معمولاً توسط سازمان بورس و اوراق بهادار تعیین می‌شود و ممکن است بسته به شرایط بازار و نوع سهام متفاوت باشد. برخی از عوامل مؤثر در تعیین دامنه نوسان عبارتند از:

• نوع و خصوصیات شرکت، مانند اندازه، صنعت و سابقه عملکرد، می‌تواند بر دامنه نوسان تأثیر بگذارد.
• وضعیت کلی بازار، مانند دوره‌های رکود یا رونق، می‌تواند بر دامنه نوسان تأثیر بگذارد.
• حجم معاملات نیز می‌تواند به تعیین دامنه نوسان کمک کند. سهم‌هایی که حجم معاملات بالایی دارند، معمولاً دامنه نوسان بیشتری دارند.

تأثیرات دامنه نوسان بر بازار بورس چگونه است؟

دامنه نوسان می‌تواند تأثیرات مثبت و منفی بر بازار بورس داشته باشد:

تأثیرات مثبت دامنه نوسان بر بازار

• دامنه نوسان به حفظ ثبات بازار کمک می‌کند و از نوسانات شدید جلوگیری می‌کند.
• با کاهش نوسانات غیرمنطقی، اعتماد سرمایه‌گذاران افزایش می‌یابد و آن‌ها تمایل بیشتری به سرمایه‌گذاری دارند.

تأثیرات منفی دامنه نوسان بر بازار

• برخی از سرمایه‌گذاران ممکن است بر این باور باشند که دامنه نوسان، آزادی عمل آن‌ها را محدود می‌کند و نمی‌توانند به راحتی از فرصت‌های بازار بهره‌برداری کنند.
• دامنه نوسان ممکن است بر قیمت‌گذاری سهام تأثیر بگذارد و در برخی موارد منجر به قیمت‌گذاری نادرست شود.

دامنه نوسان معاملاتی در بازارهای مختلف

دامنه نوسان در بازارهای مالی مختلف می‌تواند به میزان قابل توجهی متفاوت باشد. این تفاوت‌ها به عوامل مختلفی نظیر نوع دارایی، شرایط بازار، و قوانین و مقررات حاکم بر هر بازار بستگی دارد. در زیر به بررسی دامنه نوسان در برخی از بازارهای مختلف می‌پردازیم:

۱. بازار سهام
در بازار سهام، دامنه نوسان معمولاً به‌صورت درصدی از قیمت پایانی روز قبل تعیین می‌شود. به‌عنوان مثال، در بسیاری از بورس‌های جهانی، دامنه نوسان روزانه بین ۵ تا ۱۰ درصد است. در بورس تهران، دامنه نوسان برای اکثر سهام ۵ درصد تعیین شده است، به‌جز برخی از سهام خاص که ممکن است دامنه‌های نوسان متفاوتی داشته باشند.

۲. صندوق‌های سرمایه‌گذاری
صندوق‌های سرمایه‌گذاری معمولاً تحت تأثیر نوسانات بازار سهام قرار دارند، اما دامنه نوسان آن‌ها ممکن است کمتر باشد. به‌عنوان مثال، دامنه نوسان برای صندوق‌های با درآمد ثابت ممکن است بین ۱ تا ۳ درصد باشد، در حالی که برای صندوق‌های سهامی معمولاً مشابه بازار سهام است و می‌تواند تا ۵ درصد یا بیشتر باشد.

۳. بازارهای آتی و اختیار معامله
در بازارهای آتی و اختیار معامله، دامنه نوسان می‌تواند به‌طور قابل توجهی متفاوت باشد. در این بازارها، دامنه نوسان ممکن است بین ۳ تا ۱۰ درصد باشد، بسته به نوع قرارداد و شرایط بازار. به‌عنوان مثال، در برخی از بورس‌های آتی، دامنه نوسان به‌طور روزانه تعیین می‌شود و ممکن است به ۱۰ درصد برسد.

۴. بازار ارز
در بازار ارز (فارکس)، دامنه نوسان معمولاً به‌طور روزانه محاسبه نمی‌شود، بلکه بیشتر تحت تأثیر اخبار و رویدادهای اقتصادی است. در این بازار، نوسانات می‌تواند بسیار زیاد باشد و برخی جفت ارزها ممکن است در یک روز نوساناتی بالای ۱ درصد را تجربه کنند.

۵. بازار کالا
در بازار کالا، دامنه نوسان نیز متغیر است و ممکن است به ۵ درصد یا بیشتر برسد. این نوسانات تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند عرضه و تقاضا، شرایط جوی، و تحولات اقتصادی قرار دارند.

در نتیجه با توجه به توضیحات ارائه شده، دامنه نوسان در بازارهای مختلف به‌طور قابل توجهی متفاوت است و این تفاوت‌ها به شرایط بازار و نوع دارایی‌ها بستگی دارد. سرمایه‌گذاران باید با توجه به نوع بازاری که در آن فعالیت می‌کنند، از دامنه نوسان و تأثیرات آن بر تصمیمات خود آگاه باشند. درک صحیح از این مفهوم می‌تواند به مدیریت بهتر ریسک و بهینه‌سازی استراتژی‌های سرمایه‌گذاری کمک کند.

خلاصه دامنه نوسان در بازارهای مختلف

توضیحات و نکات کلی

• بازار سهام: نوسان قیمتی در بازار سهام به دلیل عوامل مختلف مانند اخبار و عملکرد شرکت‌ها است.
• صندوق‌های سرمایه‌گذاری: این صندوق‌ها به دلیل ماهیتشان معمولاً نوسانات کمتری دارند.
• بازارهای آتی و اختیار معامله: نوسانات در این بازارها به نوع قرارداد و شرایط بازار بستگی دارد.
• بازار ارز: نوسانات در بازار فارکس به‌دلیل تحولات جهانی و اقتصادی بسیار متغیر است.
• بازار کالا: نوسانات قیمتی این بازار تحت تأثیر عوامل فیزیکی و اقتصادی قرار دارد.

استثناهای دامنه نوسان

دامنه نوسان معمولاً برای جلوگیری از نوسانات شدید قیمت در بازارهای مالی تعیین می‌شود، اما در برخی شرایط و موارد خاص ممکن است استثنائاتی وجود داشته باشد. شناخت این استثنائات به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا در تصمیم‌گیری‌های خود آگاه‌تر عمل کنند و ریسک‌های مرتبط با سرمایه‌گذاری را بهتر مدیریت کنند. در زیر به برخی از این استثناها اشاره می‌شود:

۱. سهام‌های خاص و تازه‌وارد
سهام‌های جدید (IPO): سهام‌هایی که به تازگی وارد بازار می‌شوند، ممکن است دامنه نوسان متفاوتی داشته باشند. این سهام‌ها به دلیل عدم وجود سابقه معاملاتی و نوسانات شدید در روزهای اولیه، ممکن است از دامنه نوسان بالاتری برخوردار باشند.
۲. شرایط بازار
بازارهای ناپایدار: در شرایط خاص مانند بحران‌های اقتصادی یا نوسانات شدید بازار، ممکن است دامنه نوسان افزایش یابد یا حتی برای برخی از سهام لغو شود تا به بازار کمک شود که به حالت عادی برگردد.
۳. حوادث غیرمترقبه
اخبار ناگهانی: در صورت اعلام اخبار مهم یا حوادث غیرمترقبه (مانند تغییرات سیاسی، بلایای طبیعی یا بحران‌های مالی)، ممکن است دامنه نوسان به طور موقت تغییر کند یا برای برخی از دارایی‌ها لغو شود تا قیمت‌ها به سرعت واکنش نشان دهند.
۴. معاملات بلوکی
معاملات کلان: برخی از معاملات بزرگ (معاملات بلوکی) ممکن است از دامنه نوسان مستثنا شوند. این معاملات معمولاً به‌دلیل حجم بالای آن‌ها می‌توانند تأثیر زیادی بر قیمت‌ها داشته باشند و ممکن است تحت شرایط خاصی انجام شوند.
۵. سهام‌های کم‌معامله
سهام‌های با حجم پایین: سهام‌هایی که حجم معاملاتی پایینی دارند، ممکن است به‌دلیل نوسانات شدید و عدم نقدشوندگی، دامنه نوسان متفاوتی داشته باشند.

دامنه نوسان در بورس سایر کشورها

شاید برای شما هم این سوال مطرح شود که در دیگر کشورها همچون آمریکا نوسان بازار به چه صورت است؟ دامنه نوسان در بورس‌های بین‌المللی به‌طور قابل توجهی متفاوت است و بستگی به قوانین و مقررات خاص هر کشور و شرایط بازار دارد. در زیر به بررسی دامنه نوسان در برخی از بورس‌های معروف جهان می‌پردازیم:

۱. بورس نیویورک (NYSE) و نزدک (NASDAQ) – ایالات متحده
در این بورس‌ها، دامنه نوسان به‌طور رسمی تعیین نمی‌شود. با این حال، در طول روز ممکن است نوسانات قیمتی شدید وجود داشته باشد. در شرایط خاص، مانند نوسانات شدید بازار، معاملات ممکن است به‌طور موقت متوقف شود.
۲. بورس لندن (LSE) – بریتانیا
بورس لندن نیز دامنه نوسان مشخصی ندارد، اما نوسانات قیمت می‌تواند به‌طور قابل توجهی تحت تأثیر اخبار اقتصادی و سیاسی باشد. در شرایط خاص، می‌تواند معاملات به‌طور موقت متوقف شود.
۳. بورس توکیو (TSE) – ژاپن
در بورس توکیو، دامنه نوسان برای سهام عادی معمولاً ۱۰ درصد تعیین شده است. این دامنه نوسان به‌منظور کاهش نوسانات شدید قیمت‌ها در طول روز است.
۴. بورس شانگهای (SSE) – چین
در بورس شانگهای، دامنه نوسان برای سهام عادی ۱۰ درصد و برای سهام جدید ۲۰ درصد تعیین شده است. این امر به‌منظور مدیریت نوسانات بالا در بازار چین انجام می‌شود.
۵. بورس هنگ‌کنگ (HKEX)
در بورس هنگ‌کنگ، دامنه نوسان معمولاً ۱۰ درصد است. این سیستم به‌منظور ایجاد ثبات و کاهش نوسانات غیرمنطقی در بازار طراحی شده است.
۶. بورس بمبئی (BSE) – هند
در بورس بمبئی، دامنه نوسان برای سهام‌های مختلف متفاوت است و می‌تواند بین ۲ تا ۲۰ درصد باشد. این دامنه بر اساس نوع سهام و شرایط بازار تعیین می‌شود.

نتیجه‌گیری

دامنه نوسان معاملاتی یک ابزار مهم در بورس است که به کاهش نوسانات غیرمنطقی و مدیریت ریسک کمک می‌کند. درک صحیح از این مفهوم و تأثیرات آن بر بازار می‌تواند به سرمایه‌گذاران کمک کند تا تصمیمات بهتری اتخاذ کنند و در نهایت به بهبود عملکرد بازار بورس منجر شود. با توجه به شرایط بازار و ویژگی‌های خاص هر سهم، دامنه نوسان می‌تواند تغییر کند و سرمایه‌گذاران باید به دقت به آن توجه کنند.

نوسان گیری چیست؟ انواع روش های نوسان گیری

by عاطفه فرحناکی | مهر 21, 1403 | مطالب آموزشی

نوسان‌گیری یکی از استراتژی‌های متداول در بازار بورس است که سرمایه‌گذاران با هدف کسب سود از نوسانات کوتاه‌مدت قیمت سهام و دیگر دارایی‌ها به‌کار می‌برند. این روش به خرید و فروش سریع سهام در بازه‌های زمانی کوتاه، از چند دقیقه تا چند روز، اشاره دارد و هدف اصلی آن بهره‌برداری از تغییرات کوچک قیمت‌ها است. نوسان‌گیران معمولاً به تحلیل تکنیکال تکیه می‌کنند، به این معنا که با استفاده از نمودارها و الگوهای قیمتی، روندها را شناسایی می‌کنند و تصمیمات سرمایه‌گذاری خود را بر اساس آن اتخاذ می‌کنند. این نوع سرمایه‌گذاری به‌دلیل نوسانات بازار، ریسک بالایی دارد و سرمایه‌گذاران باید به‌طور مداوم تغییرات قیمت و اخبار اقتصادی را رصد کنند. نوسان‌گیری می‌تواند یک استراتژی سودآور برای سرمایه‌گذاران فعال باشد، اما نیاز به دانش، تجربه و تمرکز بالا دارد و افراد باید با ریسک‌های مربوط به این روش آشنا باشند. در این مطلب از نوویرا با ما همراه باشید تا جزئیات بیشتر پیرامون موضوع نوسان گیری را مورد بررسی قرار دهیم.

ویژگی‌های نوسان‌گیری در بورس

نوسان‌گیری به عنوان یک استراتژی سرمایه‌گذاری خاص، ویژگی‌های منحصر به فردی دارد که آن را از سایر روش‌های سرمایه‌گذاری متمایز می‌کند. در ادامه به بررسی این ویژگی‌ها می‌پردازیم:

• مدت زمان کوتاه: نوسان‌گیران معمولاً سهام را برای مدت زمان بسیار کوتاهی نگه می‌دارند، از چند دقیقه تا چند روز. هدف آن‌ها کسب سود از حرکات سریع قیمت‌هاست.
• تحلیل تکنیکال: این استراتژی بیشتر بر مبنای تحلیل تکنیکال استوار است. نوسان‌گیران از ابزارها و الگوهای قیمتی برای پیش‌بینی حرکت‌های آینده قیمت استفاده می‌کنند و به جای تحلیل بنیادی، به داده‌های گذشته قیمت و حجم معاملات توجه دارند.
• ریسک بالا: نوسان‌گیری به دلیل نوسانات شدید بازار، با ریسک بالایی همراه است. تغییرات ناگهانی قیمت می‌تواند منجر به ضررهای قابل توجهی شود، بنابراین مدیریت ریسک در این استراتژی اهمیت زیادی دارد.
• نیاز به زمان و تمرکز: نوسان‌گیران باید زمان زیادی را به رصد بازار اختصاص دهند و به‌طور مداوم تغییرات قیمت، اخبار اقتصادی و رویدادهای سیاسی را دنبال کنند تا بتوانند به‌موقع تصمیم‌گیری کنند.
• استفاده از حجم بالا: نوسان‌گیران معمولاً حجم بالایی از معاملات را انجام می‌دهند تا از نوسانات کوچک قیمت بهره‌برداری کنند. این حجم بالا می‌تواند به افزایش سرعت اجرای معاملات کمک کند.
• پروژه‌های کوتاه‌مدت: این استراتژی به‌طور معمول برای پروژه‌های کوتاه‌مدت طراحی شده است. نوسان‌گیران معمولاً با هدف کسب سود سریع وارد بازار می‌شوند و به دنبال نگهداری طولانی‌مدت نیستند.
• انعطاف‌پذیری: نوسان‌گیران باید انعطاف‌پذیری بالایی داشته باشند و بتوانند به سرعت به شرایط بازار واکنش نشان دهند. این ویژگی به آن‌ها کمک می‌کند تا در شرایط متغیر بازار، بهترین تصمیمات را اتخاذ کنند.
• نوسان‌گیری یک استراتژی پیچیده و پرریسک است که نیاز به دانش و مهارت‌های خاصی دارد. درک ویژگی‌های این روش به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا تصمیمات بهتری در هنگام ورود به بازار بگیرند و ریسک‌های مربوط به آن را مدیریت کنند.

نوسان‌گیری روزانه در بورس به چه روش‌هایی انجام می‌شود؟

نوسان‌گیری روزانه (Day Trading) یکی از استراتژی‌های محبوب در بازارهای مالی است که سرمایه‌گذاران با هدف کسب سود از نوسانات قیمتی در یک روز معاملاتی خاص به کار می‌برند. این نوع نوسان‌گیری به چندین روش مختلف انجام می‌شود:

• تحلیل تکنیکال: نوسان‌گیران روزانه معمولاً از تحلیل تکنیکال استفاده می‌کنند تا نقاط ورود و خروج مناسب را شناسایی کنند. آن‌ها از نمودارها، الگوهای قیمتی و اندیکاتورها مانند میانگین متحرک، RSI و MACD برای پیش‌بینی حرکات قیمت استفاده می‌کنند.
• معاملات بر اساس اخبار: سرمایه‌گذاران می‌توانند بر اساس اخبار اقتصادی و مالی یا رویدادهای خاص (مانند گزارش‌های درآمدی یا تغییرات سیاسی) اقدام کنند. نوسان‌گیران با رصد اخبار و تحولات فوری، در زمان مناسب خرید و فروش می‌کنند.
• استفاده از سطوح حمایت و مقاومت: نوسان‌گیران به سطوح حمایت و مقاومت توجه زیادی دارند. آن‌ها در نقاط شکست این سطوح وارد بازار می‌شوند و از نوسانات قیمتی بعدی سود می‌برند.
• استفاده از حجم معاملات: تحلیل حجم معاملات به نوسان‌گیران کمک می‌کند تا قدرت حرکت قیمت را شناسایی کنند. افزایش حجم معاملات معمولاً نشان‌دهنده تأیید حرکت قیمت است و می‌تواند به تصمیم‌گیری آن‌ها کمک کند.
• استراتژی‌های معاملاتی الگوریتمی: برخی از نوسان‌گیران از الگوریتم‌ها و ربات‌های معاملاتی استفاده می‌کنند که به‌طور خودکار بر اساس شرایط بازار و داده‌های تاریخی، معاملات را اجرا می‌کنند. این روش به سرعت عمل و دقت در معاملات کمک می‌کند.
• معاملات کوتاه‌مدت: نوسان‌گیران ممکن است از روش‌های معاملاتی کوتاه‌مدت مانند Scalping استفاده کنند. در این روش، معاملات در بازه‌های زمانی بسیار کوتاه انجام می‌شود و هدف کسب سود از حرکات قیمتی کوچک است.
• مدیریت ریسک: نوسان‌گیران روزانه باید استراتژی‌های مدیریت ریسک قوی داشته باشند. این شامل تعیین حد ضرر (Stop Loss) و حد سود (Take Profit) برای هر معامله است تا از ضررهای بزرگ جلوگیری شود.

نوسان‌گیری روزانه در بورس به روش‌های مختلفی انجام می‌شود که هر یک به نیازها و استراتژی‌های خاص سرمایه‌گذاران بستگی دارد. تحلیل تکنیکال، رصد اخبار، استفاده از سطوح حمایت و مقاومت و مدیریت ریسک از جمله ابزارهایی هستند که نوسان‌گیران برای کسب سود در این استراتژی به کار می‌برند. با این حال، موفقیت در این نوع معاملات نیازمند دانش، تجربه و تمرکز بالا است.

چگونه نقطه ورود به سهم را تشخیص دهیم؟ ۵ روش تشخیص

تشخیص نقطه ورود مناسب به یک سهم یکی از مهم‌ترین مراحل در سرمایه‌گذاری و نوسان‌گیری است. برای این کار، شناسایی محدوده‌های حمایتی و مقاومتی بسیار حیاتی است. در ادامه به تفصیل توضیح می‌دهیم که چگونه می‌توان این نقاط را شناسایی کرد:

۱. درک مفهوم حمایت و مقاومت
حمایت: سطح قیمتی است که در آن تقاضا برای یک سهم به قدری زیاد است که نمی‌گذارد قیمت پایین‌تر برود. در این نقاط، خریداران معمولاً وارد بازار می‌شوند و از کاهش بیشتر قیمت جلوگیری می‌کنند.
مقاومت: سطح قیمتی است که در آن عرضه سهم به قدری زیاد است که قیمت نمی‌تواند بالاتر برود. در این نقاط، فروشندگان معمولاً اقدام به فروش سهم می‌کنند.
۲. استفاده از تحلیل تکنیکال
برای شناسایی نقاط ورود به سهم، تسلط بر تحلیل تکنیکال ضروری است. این روش شامل چندین ابزار و تکنیک است:

نمودارهای قیمتی: با استفاده از نمودارهای قیمتی، می‌توان سطوح حمایت و مقاومت را شناسایی کرد. نقاطی که قیمت قبلاً به آن‌ها رسیده و برگشته، معمولاً سطوح حمایتی یا مقاومتی هستند.
اندیکاتورها: استفاده از اندیکاتورهایی مانند RSI (شاخص قدرت نسبی) و MACD (میانگین متحرک همگرایی-واگرایی) می‌تواند به شناسایی نقاط ورود کمک کند. به‌عنوان مثال، اگر RSI به منطقه فروش بیش از حد برسد، ممکن است نشان‌دهنده یک نقطه ورود مناسب باشد.
۳. تحلیل حجم معاملات
حجم معاملات نیز می‌تواند به شناسایی نقاط ورود کمک کند. افزایش حجم در نزدیکی سطوح حمایتی می‌تواند نشان‌دهنده تقاضای قوی برای سهم باشد. این به نوسان‌گیران و سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا نقاط ورود بهتری را شناسایی کنند.

۴. توجه به الگوهای قیمتی
الگوهای قیمتی مانند الگوی سر و شانه، مثلث و پرچم می‌توانند به شناسایی نقاط ورود کمک کنند. این الگوها معمولاً نشان‌دهنده تغییرات در روند قیمت هستند و می‌توانند به سرمایه‌گذاران سیگنال دهند که زمان مناسب برای ورود به بازار است.

۵. استفاده از تحلیل بنیادی
علاوه بر تحلیل تکنیکال، بررسی عوامل بنیادی نیز می‌تواند به تشخیص نقاط ورود کمک کند. اخبار مثبت، گزارش‌های مالی خوب یا تغییرات در مدیریت شرکت می‌توانند باعث افزایش تقاضا برای سهم شوند و نقاط ورود مناسبی را فراهم کنند.

تشخیص نقطه ورود به سهم نیازمند تسلط بر تحلیل تکنیکال و درک عمیق از سطوح حمایت و مقاومت است. با استفاده از ابزارهای مختلف مانند نمودارهای قیمتی، اندیکاتورها، تحلیل حجم معاملات و الگوهای قیمتی، سرمایه‌گذاران می‌توانند نقاط ورود مناسبی را شناسایی کنند. همچنین، توجه به عوامل بنیادی می‌تواند به بهبود دقت در انتخاب نقاط ورود کمک کند.

مزایا و معایب نوسان‌گیری در مقایسه با سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت و بلندمدت

نوسان‌گیری، سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت و بلندمدت هر یک ویژگی‌ها، مزایا و معایب خاص خود را دارند. در ادامه به بررسی این موارد می‌پردازیم:

مزایا و معایب نوسان‌گیری

مزایا: سود سریع: نوسان‌گیران می‌توانند با استفاده از نوسانات قیمتی کوچک، به سرعت سود کسب کنند. این نوع سرمایه‌گذاری می‌تواند بازدهی بالایی را در مدت کوتاهی ارائه دهد.
استفاده از تحلیل تکنیکال: نوسان‌گیری به تحلیل تکنیکال وابسته است، که به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که بر اساس الگوها و روندهای قیمتی تصمیم‌گیری کنند.
انعطاف‌پذیری: نوسان‌گیران می‌توانند به سرعت به تغییرات بازار واکنش نشان دهند و به شرایط متغیر بازار سازگار شوند.

معایب: ریسک بالا: نوسان‌گیری به دلیل نوسانات شدید قیمت، با ریسک بالایی همراه است. سرمایه‌گذاران ممکن است به‌سرعت متحمل ضرر شوند.
نیاز به زمان و تمرکز: این نوع سرمایه‌گذاری نیاز به رصد مداوم بازار دارد که می‌تواند زمان‌بر و استرس‌زا باشد.
هزینه‌های معاملاتی: معاملات مکرر می‌تواند منجر به افزایش هزینه‌های معاملاتی و مالیاتی شود که بر روی سود خالص تأثیر می‌گذارد.

مزایا و معایب سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت

مزایا: بازده مناسب: سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت می‌تواند بازدهی مناسب‌تری نسبت به سرمایه‌گذاری بلندمدت داشته باشد، به‌خصوص در بازارهای پرنوسان.
کاهش ریسک: نسبت به نوسان‌گیری، ریسک کمتری دارد زیرا سرمایه‌گذار معمولاً در مدت زمان کوتاه‌تری در معرض نوسانات قرار می‌گیرد.

معایب : نیاز به دانش بازار: برای موفقیت در سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت، سرمایه‌گذاران باید از بازار و تحلیل‌های تکنیکال آگاهی کافی داشته باشند.
محدودیت زمانی: سرمایه‌گذاران باید به‌طور مرتب بازار را رصد کنند تا از فرصت‌های مناسب استفاده کنند.

مزایا و معایب سرمایه‌گذاری بلندمدت

مزایا: پایداری و امنیت: این نوع سرمایه‌گذاری معمولاً با ریسک کمتری همراه است و سرمایه‌گذاران می‌توانند در طول زمان از نوسانات بازار فاصله بگیرند.
سود مرکب: سرمایه‌گذاری بلندمدت می‌تواند از مزایای سود مرکب بهره‌مند شود، یعنی سود حاصل از سرمایه‌گذاری به سرمایه اولیه اضافه می‌شود و به این ترتیب سود بیشتری تولید می‌کند.
کاهش هزینه‌های معاملاتی: به دلیل معاملات کمتر، هزینه‌های معاملاتی و مالیاتی نیز کاهش می‌یابد.

معایب: بازدهی پایین‌تر در کوتاه‌مدت: سرمایه‌گذاری بلندمدت ممکن است در مقایسه با نوسان‌گیری و سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت، بازدهی کمتری در مدت زمان کوتاه ارائه دهد.
نیاز به صبر: این نوع سرمایه‌گذاری نیاز به صبر و تحمل نوسانات بازار دارد، که ممکن است برای برخی سرمایه‌گذاران سخت باشد.

با توجه به موارد گفته شده دانستیم که نوسان‌گیری، سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت و بلندمدت هر یک مزایا و معایب خاص خود را دارند. نوسان‌گیری می‌تواند سودهای سریع و قابل توجهی ایجاد کند، اما با ریسک‌های بالایی همراه است. سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت می‌تواند بازدهی مناسبی ارائه دهد، اما نیاز به دانش و رصد مداوم بازار دارد. در نهایت، سرمایه‌گذاری بلندمدت با ریسک کمتری همراه است و می‌تواند از مزایای سود مرکب بهره‌مند شود، اما نیاز به صبر و زمان دارد. انتخاب بهترین استراتژی بستگی به اهداف مالی، تحمل ریسک و شرایط بازار دارد.

نحوه انتخاب سهم مناسب برای نوسان‌گیری

نوسان‌گیری در بورس به‌طور عمده بر پایه احتمالات استوار است و یک نوسان‌گیر حرفه‌ای همواره سعی می‌کند تا شانس موفقیت خود را در معاملات افزایش دهد و احتمال شکست را کاهش دهد. به همین دلیل، انتخاب سهم‌های مناسب برای نوسان‌گیری یک فرآیند پیچیده و غیرقطعی است.
در واقع، هیچ روش دقیقی برای شناسایی سهم‌های مناسب برای نوسان‌گیری وجود ندارد. رفتار بازار در کوتاه‌مدت به شدت غیرقابل پیش‌بینی است و هیچ فردی نمی‌تواند به‌طور قطع بیان کند که یک سهم در چه زمانی نوسان مثبت یا منفی خواهد داشت. این عدم قطعیت به این معناست که نوسان‌گیران باید به تحلیل‌های دقیق و ابزارهای مختلف متکی باشند تا احتمال موفقیت خود را افزایش دهند.
در این راستا، نوسان‌گیران می‌توانند از تحلیل تکنیکال، شناسایی الگوهای قیمتی، و رصد اخبار و رویدادهای اقتصادی برای تصمیم‌گیری استفاده کنند. به‌علاوه، توجه به سطوح حمایت و مقاومت و تحلیل حجم معاملات نیز می‌تواند در انتخاب سهم‌های مناسب کمک‌کننده باشد. در ننیجه موفقیت در نوسان‌گیری نیازمند تجربه، دانش و توانایی در مدیریت ریسک است.

آموزش نوسان‌گیری در بورس برای چه کسانی لازم است؟

• آموزش نوسان‌گیری در بورس برای افرادی که به دنبال کسب درآمد از نوسانات کوتاه‌مدت بازار هستند، بسیار مهم و ضروری است. اما این روش درآمدزایی نیازمند شرایط خاصی است که باید در نظر گرفته شود.
  قبل از هر چیز، لازم است به روحیات و ویژگی‌های شخصیتی سرمایه‌گذاران توجه شود. افرادی که می‌خواهند از نوسان‌گیری بهره‌برداری کنند، باید ویژگی‌های زیر را داشته باشند یا آن‌ها را تقویت کنند:
• ریسک‌پذیری بالا: نوسان‌گیری به معنای پذیرش ریسک‌های قابل توجه است. سرمایه‌گذاران باید توانایی پذیرش نوسانات قیمتی و احتمال ضرر را داشته باشند.
  کنترل احساسات: قدرت کنترل احساسات در شرایط مختلف بازار بسیار حیاتی است. نوسان‌گیران باید بتوانند در برابر هیجانات ناشی از افزایش یا کاهش قیمت‌ها آرامش خود را حفظ کنند.
• توانایی کنار آمدن با ضررهای کوتاه‌مدت: در معاملات نوسان‌گیری، ضررهای موقتی اجتناب‌ناپذیر است. سرمایه‌گذاران باید بتوانند با این ضررها کنار بیایند و از آن‌ها به‌عنوان بخشی از فرآیند یادگیری استفاده کنند.
• کنترل حرص و طمع: نوسان‌گیران باید بتوانند از تصمیم‌گیری‌های احساسی ناشی از حرص و طمع جلوگیری کنند و بر اساس تحلیل‌های منطقی عمل کنند.

نکته : در مورد ریسک سیستماتیک در بازار بورس بیشتر بخوانید.

این چهار ویژگی، عوامل کلیدی هستند که نوسان‌گیران باید به آن‌ها توجه کنند.
واقعیت این است که در آغاز ورود به بازار بورس، هیچ فردی به‌طور طبیعی این ویژگی‌ها را ندارد و برای تقویت آن‌ها، لازم است که آموزش و تمرین‌های مستمر انجام شود.

جمع بندی

با این حال، برخی افراد به‌طور ذاتی ویژگی‌های لازم برای نوسان‌گیری را ندارند و حتی با آموزش نیز نمی‌توانند این ویژگی‌ها را در خود ایجاد کنند. برای این دسته از افراد، نوسان‌گیری ممکن است روش مناسبی برای درآمدزایی نباشد. در نتیجه، آموزش نوسان‌گیری باید با توجه به شخصیت و ویژگی‌های فردی سرمایه‌گذاران انجام شود تا به موفقیت در این حوزه منجر گردد.