قانون ساربنز-آکسلی sox چیست؟

by عاطفه فرحناکی | مرداد ۲۲, ۱۴۰۳ | مطالب آموزشی

قانون ساربینز-اکسلی ۲۰۰۲، یک قانون عام است که در پاسخ به رسوایی‌های حسابداری در شرکت انرون و موسسه حسابرسی آرتور اندرسن، توسط قانونگذاران تصویب شد. این قانون در ۳۰ ژوئیه ۲۰۰۲ به تصویب رسید و چشم انداز شرکتهای سهامی عام پذیرفته شده در بورس آمریکا در زمینه گزارشگری مالی و حسابرسی را دگرگون کرد.
قانون ساربینز-اکسلی به مسائلی همچون استقلال حسابرس، مسئولیت شرکتها در قبال شرکتهای سهامی عام پذیرفته شده در بورس، افشای مالی در شرکتهای سهامی عام و تضاد منافع تحلیلگران مالی پرداخته است. این قانون همچنین حمایت هایی را برای مراجع نظارتی در شرکت های سهامی خاص و عام ایجاد کرده و مجازاتهای جدیدی را برای تقلب، تبانی و ایجاد اختلال در تحقیقات در نظر گرفته است.

تعریف قانون ساربینز-اکسلی

قانون ساربینز-اکسلی (SOX) در سال ۲۰۰۲ ارائه شد و بر اساس آن، نگهداری امن تمام سوابق شرکت‌ها برای حداقل ۵ سال قبل از حذف آن‌ها اجباری شده است. هدف اصلی این قانون، جلوگیری از تقلب در شرکت‌ها است.
قانون ساربینز-اکسلی یکی از مهم‌ترین قوانین حاکم بر فعالیت شرکت‌های سهامی عام در ایالات متحده است. این قانون پس از رسوایی‌های مالی شرکت‌هایی مانند انرون و ورلدکام به تصویب رسید تا از تکرار چنین رسوایی‌هایی جلوگیری کند.
اجرای قانون ساربینز-اکسلی باعث شده است که شرکت‌ها به طور جدی‌تری به مسائل حاکمیت شرکتی، گزارشگری مالی و حسابرسی داخلی توجه کنند. این قانون همچنین مسئولیت‌ها و جرائم مدیران ارشد را در قبال گزارش‌های مالی تشدید کرده است. قانون ساربینز-اکسلی نقش مهمی در ایجاد شفافیت و پاسخگویی در شرکت‌های سهامی عام ایفا می‌کند و به تقویت اعتماد عمومی به بازارهای مالی کمک می‌کند.

بیشتر بخوانید: ظهور آرتور ادوارد اندرسن و تحول حرفه حسابداری

فصل‌های قانون ساربنز-آکسلی ۲۰۰۲

قانون ساربنز-آکسلی ۲۰۰۲ یک قانون مهم در ایالات متحده است که پس از رسوایی‌های مالی شرکت‌های بزرگی مانند انرون و ورلد‌کام تصویب شد. این قانون در یازده فصل تنظیم شده است که به طور خلاصه عبارتند از:

1. هیئت نظارت بر حسابداری شرکت‌های عام (پیکابو): این فصل به تشکیل یک هیئت مستقل نظارتی برای شرکت‌های عمومی می‌پردازد که به بررسی و نظارت بر عملکرد حسابرسان می‌پردازد.
2. استقلال حسابرس: این فصل به اصول و مقررات مربوط به استقلال و بی‌طرفی حسابرسان در انجام وظایف خود می‌پردازد.
3. مسئولیت‌پذیری شرکتی: این فصل بر مسئولیت‌های مدیران ارشد شرکت‌ها در قبال گزارشگری مالی و نظارت بر داخلی شرکت تأکید دارد.
4. افشاهای مالی بهبودیافته: این فصل به تقویت الزامات افشاء و شفافیت اطلاعات مالی شرکت‌ها می‌پردازد.
5. تحلیلگر تضاد منافع: این فصل به موضوع تضاد منافع در فعالیت‌های تحلیلگران مالی می‌پردازد.
6. منابع و اختیار کمیسیون: این فصل به تقویت منابع و اختیارات کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) برای نظارت و اجرای قوانین می‌پردازد.
7. مطالعات و گزارش‌ها: این فصل به الزام انجام مطالعات و گزارش‌های متعدد درباره‌ی موضوعات مرتبط با قانون ساربنز-آکسلی می‌پردازد.
8. حساب‌دهی تقلب شرکتی و مجرمانه: این فصل به مقررات مربوط به افشا و مجازات تقلب‌های مالی و جرائم شرکتی می‌پردازد.
9. تقویت جریمه جرم یقه سفیدان: این فصل به تشدید مجازات‌های مربوط به جرائم مالی و تقلب‌های شرکتی می‌پردازد.
10. مالیات بر درآمد شرکتی: این فصل به مقررات مالیاتی شرکت‌ها مرتبط با قانون ساربنز-آکسلی می‌پردازد.
11. حساب‌دهی تقلب شرکتی: این فصل به الزامات حسابرسی و رسیدگی به تقلب‌های مالی شرکت‌ها می‌پردازد.

قانون ساربنز-آکسلی به‌منظور تقویت نظارت، شفافیت و پاسخ‌گویی در گزارشگری مالی شرکت‌های عمومی تصویب شده است و همچنین به تشدید مجازات‌های مرتبط با تقلب‌های مالی و جرائم شرکتی می‌پردازد.

اشاره به برخی از بخش های مهم این قانون

بخش های مهم قانون در رابطه با گزارشگری مالی و کنترل های داخلی عبارتند از:

بخش ۳۰۲ و ۹۰۶:
این بخش ها، موجبات حفظ اطمینان سرمایه‌گذاران نسبت به درستی گزارشگری همگانی را فراهم می‌سازد.

بخش ۴۰۴:

مدیریت شرکت را ملزم به ارائه گزارشی از کنترل‌های داخلی به همراه گزارش سالانه می‌کند.
گزارش کنترل‌های داخلی باید مسئولیت‌های مدیران برای ایجاد و نگهداشت کنترل‌های داخلی کافی ناظر بر گزارشگری مالی را شرح دهد و نظر مدیریت را در مورد اثربخشی کنترل‌های داخلی منعکس کند.
حسابرس مستقل و رسمی شرکت باید ارزیابی مدیریت شرکت از کیفیت کنترل‌های داخلی در رابطه با گزارشگری مالی را بررسی و تأیید کند.
مدیریت شرکت باید تغییرات مهم در کنترل‌های داخلی ناظر بر گزارشگری مالی را که طی ۳ ماهه آخر دوره مالی رخ داده است، افشا کند.
حسابرس شرکت باید ارزیابی مدیریت شرکت از کنترل‌های داخلی در رابطه با گزارشگری مالی را حسابرسی و گزارش آن را ارائه دهد.
این قوانین در جهت افزایش شفافیت و اعتماد سرمایه‌گذاران به گزارشگری مالی شرکت‌ها تدوین شده‌اند.

همچنین بخش ۴۰۴ قانون ساربینز-اکسلی، مدیریت شرکت را ملزم به انجام موارد زیر کرده است:

• مستندسازی و ارزیابی ساختار و عملکرد کنترل‌های داخلی ناظر بر گزارشگری مالی.
• گزارش اثربخشی این کنترل‌های داخلی.
• ارائه گزارش کنترل‌های داخلی به عنوان پیوست گزارش‌های سالانه شرکت.
• بنابراین مدیریت شرکت باید در گزارشات مالی خود، نتایج ارزیابی کنترل‌های داخلی و افشای اطلاعات را ارائه دهد.

در بخش ۳۰۲ قانون، مدیریت شرکت ملزم به انجام موارد زیر شده است:

• ارزیابی اثربخشی کنترل‌ها و روش‌های افشای اطلاعات در ارتباط با گزارش‌های ۳ ماهه و سالانه شرکت.
• ارائه گزارش مربوط به این ارزیابی‌ها.

نقش اصلی کمیسیون بورس و اوراق بهادار امریکا

نقش اصلی کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) به شرح زیر است:

نظارت و تنظیم گری
SEC مسئول نظارت بر بازارهای اوراق بهادار امریکا و تنظیم قوانین و مقررات مربوط به آن است.
این نهاد مسئولیت وضع استانداردهای گزارشگری مالی و افشای اطلاعات برای شرکت‌های سهامی عام را بر عهده دارد.
حمایت از سرمایه‌گذاران
هدف اصلی SEC، حمایت از حقوق و منافع سرمایه‌گذاران در بازارهای مالی است.

این نهاد با نظارت بر شرکت‌ها و اجرای مقررات افشای اطلاعات، شفافیت و اعتماد در بازارهای مالی را تقویت می‌کند.
تنظیم و اجرای قوانین
SEC مسئول تنظیم و اجرای قوانین مربوط به فعالیت‌های شرکت‌های سهامی عام و بازارهای اوراق بهادار است.

این نهاد با اعمال مقررات و تحقیقات، از نقض قوانین جلوگیری کرده و متخلفان را مجازات می‌کند.
در مجموع، SEC به عنوان مرجع قانونی و ناظر بر بازارهای مالی ایالات متحده، نقش اساسی در حفظ سلامت، شفافیت و اعتماد در این بازارها ایفا می‌کند.

هیئت نظارت بر حسابداری شرکتهای سهامی عام

هیئت نظارت بر حسابداری شرکت‌های سهامی عام (PCAOB) یک نهاد خصوصی غیرانتفاعی است که بر اساس قانون ساربینز-اکسلی ایجاد شده است. هدف اصلی این هیئت، نظارت بر کار حسابرسان شرکت‌های سهامی عام به منظور حمایت از منافع سرمایه‌گذاران و افزایش کیفیت گزارش‌های حسابرسی است.
PCAOB مسئول وضع و تدوین استانداردهای حسابرسی مربوط به شرکت‌های سهامی عام است. به عنوان مثال، در سال ۲۰۰۴ این هیئت استاندارد شماره ۲ را درباره حسابرسی کنترل‌های داخلی منتشر کرد که توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) تأیید شد.
علاوه بر این، PCAOB مسئول اجرای قوانین و مقررات حاکم بر فعالیت حسابرسان و حسابرسی شرکت‌های سهامی عام است. این هیئت با اعمال نظارت و اقدامات انضباطی، از نقض قوانین توسط حسابرسان جلوگیری می‌کند. در مجموع، PCAOB به عنوان نهادی مستقل و خصوصی، نقش کلیدی در تضمین کیفیت گزارش‌های حسابرسی و حمایت از منافع سرمایه‌گذاران ایفا می‌کند.

جمع بندی

قانون ساربنز-آکسلی (Sarbanes-Oxley Act) که در سال ۲۰۰۲ در ایالات متحده تصویب شد، یک قانون مهم در زمینه حسابداری و اعمال نظارت بر شرکت‌های بزرگ است. این قانون به دنبال وقوع اسکاندال‌های مالی بزرگی مانند ورشکستگی شرکت‌های انرون و ورلد‌کام در اوایل دهه ۲۰۰۰ تصویب شد.
قانون ساربنز-آکسلی با هدف بهبود نظارت بر گزارشگری مالی شرکت‌ها و افزایش پاسخگویی مدیران ارشد تدوین شد. این قانون الزامات جدیدی را برای مدیریت ریسک، گزارشگری مالی و حسابرسی شرکت‌های بزرگ ایجاد کرد. ازجمله این الزامات می‌توان به ایجاد کمیته حسابرسی مستقل، ارزیابی داخلی سیستم‌های کنترلی و گواهی مدیریت ارشد بر صحت گزارشات مالی اشاره کرد.در نهایت دانستیم که قانون ساربنز-آکسلی با هدف افزایش شفافیت و حسابرسی در گزارشگری مالی شرکت‌های بزرگ تدوین شد و سبب تغییرات عمده‌ای در نحوه عملکرد و حسابرسی شرکت‌ها در ایالات متحده شد.

CAPM چیست؟ مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای

by عاطفه فرحناکی | مرداد ۲۰, ۱۴۰۳ | مطالب آموزشی

ریسک همواره جزئی جدایی‌ناپذیر از سرمایه‌گذاری است. این امر در بازار سهام نیز صادق است و سرمایه‌گذاران ممکن است با ریسک بالایی مواجه شوند. واقعیت این است که هر چه انتظار بازده بیشتری داشته باشیم، باید ریسک بیشتری را نیز بپذیریم. طبیعتاً هیچ سرمایه‌گذاری علاقه‌مند نیست که ریسک بالا را بپذیرد و متحمل ضرر و زیان شود. بنابراین، مدل‌های مختلفی برای تعیین رابطه بین ریسک و بازده مورد انتظار ایجاد شده است، که یکی از آن‌ها مدل قیمت‌گذاری دارایی‌های سرمایه یا CAPM است. با ما در سبدگردان نوویرا همراه شوید تا باهم جزئیات بیشتری را در این مقاله بررسی کنیم.

مفهوم CAPM

CAPM که اختصار یافته عبارت Capital Asset Pricing Model است، یک چارچوب مفهومی است که به تعیین نرخ بازده مناسب برای یک دارایی بر اساس سطح ریسک آن کمک می‌کند. این مدل پیشنهاد می‌کند که بازده مورد انتظار یک دارایی تابعی از نرخ بدون ریسک، پریمیوم ریسک بازار و حساسیت آن دارایی به ریسک بازار (بتا) است. با درک این رابطه، سرمایه‌گذاران می‌توانند تصمیمات آگاهانه‌تری در مورد بازده مورد انتظار و ریسک یک سرمایه‌گذاری خاص بگیرند.

CAPM یک روش سیستماتیک برای تجزیه و تحلیل تبادل بین ریسک و بازده است که به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا ارزیابی کنند که آیا یک سرمایه‌گذاری خاص توجیه پذیر است یا خیر. این مدل همچنین در مدیریت سبد سرمایه‌گذاری، تخصیص دارایی و بودجه‌بندی سرمایه‌گذاری به کار گرفته می‌شود تا سرمایه‌گذاران بتوانند پویایی های پیچیده بازار مالی را بهتر درک کنند.

فرمول CAPM

بازده مورد انتظار یک دارایی سرمایه‌ای برابر است با نرخ بدون ریسک به اضافه ریسک سیستماتیک آن دارایی ضربدر اضافه بازده بازار. به عبارت دیگر، مطابق با این مدل، بازده مورد انتظار یک دارایی متناسب با ریسک آن دارایی است. هر چه ریسک آن بیشتر باشد، بازده سرمایه گذاری مورد انتظار نیز بیشتر خواهد بود. این مدل به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا ارتباط بین ریسک و بازده را درک کرده و تصمیمات سرمایه‌گذاری خود را بر اساس آن اتخاذ نمایند.

مدل قیمت‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای (CAPM) به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا ارتباط بین ریسک و بازده را درک کرده و در نتیجه ارزش سرمایه‌گذاری‌های خود را بهتر ارزیابی کنند. در واقع، هدف اصلی CAPM، قیمت‌گذاری دارایی‌ها بر اساس ریسک آن‌هاست تا مشخص شود آیا بازدهی یک سرمایه‌گذاری با توجه به ریسک آن، ارزنده است یا خیر.

برای مثال، فرض کنید نرخ بازده بدون ریسک ۲۰ درصد، بازده مورد انتظار بازار ۶۰ درصد و بتای سهمی ۱.۵ است. در این شرایط، بازده مورد انتظار این سهم بر اساس مدل CAPM برابر با ۸۰ درصد خواهد بود:

Re = 0.2 + (0.6 – 0.2) × ۱.۵ = ۰.۸ = ۸۰%

در این مثال، بازده مورد انتظار سهم (۸۰%) بیشتر از نرخ بدون ریسک (۲۰%) است، پس این سرمایه‌گذاری به نظر ارزنده می‌رسد. همچنین، در فرایند قیمت‌گذاری دارایی‌های یک شرکت، نرخ بهره تنزیل جریانات نقدی آتی همان نرخ بازده مورد انتظار آن شرکت است که از مدل CAPM محاسبه می‌شود.

مفهوم متغییرهای CAPM

بازده مورد انتظار دارایی سرمایه‌ای:

فرض کنید نرخ بازده بدون ریسک ۵% است. همچنین بازده مورد انتظار کل بازار ۱۵% و بتای یک سهم خاص برابر ۱.۲ است. در این حالت، بازده مورد انتظار آن سهم طبق مدل CAPM به صورت زیر محاسبه می‌شود:
بازده مورد انتظار سهم = نرخ بازده بدون ریسک + (بازده مورد انتظار بازار – نرخ بازده بدون ریسک) × بتای سهم
= ۵% + (۱۵% – ۵%) × ۱.۲
= ۵% + ۱۰% × ۱.۲
= ۵% + ۱۲%
= ۱۷%

در این مثال، بازده مورد انتظار سهم ۱۷% است. این بدان معنی است که انتظار داریم از سرمایه‌گذاری در این سهم، بازدهی معادل ۱۷% به دست آوریم.

نرخ بازده بدون ریسک

نرخ بازده بدون ریسک نشان‌دهنده‌ی بازدهی حاصل از سرمایه‌گذاری در داراییی که هیچ‌گونه ریسک اضافی را در بر نداشته باشد. این نرخ در واقع معیاری است که نشان می‌دهد با گذشت زمان و با توجه به تغییر ارزش پول، چه میزان بازدهی می‌توان از سرمایه‌گذاری بدون تقبل ریسک به دست آورد.
به عبارت دیگر، نرخ بازده بدون ریسک به ارزش زمانی پول و ریسک ناشی از سرمایه‌گذاری اشاره دارد و به دیگر ریسک‌های احتمالی توجه نمی‌کند. این نرخ پایه‌ای است که سایر بازده‌های مورد انتظار بر اساس آن محاسبه می‌شود. برای سرمایه‌گذاری‌های پرریسک و کسب سودی بالاتر از میانگین بازار، می‌توان به سراغ صندوق‌های سرمایه‌گذاری جسورانه رفت. این صندوق‌ها معمولاً بازده‌های بالاتری را ارائه می‌دهند، اما همراه با ریسک بیشتری هستند.

صرف ریسک بازار

صرف ریسک بازار نشان‌دهنده‌ی میزان بازده مازاد بر بازده بدون ریسک است. در واقع، تفاوت بین بازده بازار و نرخ بازده بدون ریسک را صرف ریسک بازار می‌نامند.
به بیان دیگر، هنگامی که سرمایه‌گذاری می‌کنیم، در ازای تقبل ریسک بازار، انتظار داریم که بازده بیشتری نسبت به نرخ بازده بدون ریسک دریافت کنیم. این مقدار اضافی، صرف ریسک بازار نامیده می‌شود. مثلاً اگر کل شاخص بازار را به عنوان یک سهم در نظر بگیریم، این سهم دارای ریسکی معین است. ممکن است گفته شود که این سهم ۱۵ درصد بالاتر از نرخ بازده بدون ریسک، بازده ارائه می‌دهد. در این صورت، صرف ریسک بازار ۱۵ درصد خواهد بود.
به طور کلی، صرف ریسک بازار عاملی است که سرمایه‌گذاران را به تقبل ریسک بازار ترغیب می‌کند و در مقابل، انتظار بازده بیشتری نسبت به بازده بدون ریسک را دارند.

بتای سرمایه‌گذاری

بتا شاخصی است که نشان می‌دهد یک سرمایه‌گذاری در مقایسه با کل بازار چه میزان بی‌ثبات و نوسان پذیر است. به عبارت دیگر، بتا معیاری از ریسک سیستماتیک است که نشان می‌دهد سرمایه‌گذاری چقدر ریسک به پرتفویی که شبیه بازار است، اضافه می‌کند. اگر بتای سرمایه‌گذاری بزرگتر از یک باشد، به این معنی است که سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیرتر از بازار است و اگر بتا کمتر از یک باشد، به این معنی است که سرمایه‌گذاری ریسک‌کمتری نسبت به بازار دارد. همچنین، بتای منفی نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری در جهت عکس بازار حرکت می‌کند.
در نهایت، بتا ضرب در صرف ریسک بازار می‌شود تا مقدار صرف ریسک سرمایه‌گذاری محاسبه شود و با افزودن این مقدار به نرخ بازده بدون ریسک، بازده مورد انتظار سرمایه‌گذاری به دست می‌آید.

توجه: در مورد انواع ریسک سرمایه گذاری در بازار بورس بیشتر بدانید.

مفهوم ریسک در مدل قیمت‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای

دو نوع ریسک در مدل قیمت‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای وجود دارد:

ریسک سیستماتیک (ریسک کل بازار)

• این ریسک ذاتی کل بازار است و نمی‌توان از آن اجتناب کرد.
• این ریسک همواره در بازار سهام وجود دارد و مربوط به یک صنعت یا شرکت خاص نیست.
• با استفاده از بتا می‌توان ریسک یک سرمایه‌گذاری را نسبت به ریسک کل بازار مقایسه کرد.
• اخبار کلان کشور یا جهان مانند تحریم، جنگ، تورم و نوسانات ارز باعث ایجاد ریسک سیستماتیک می‌شوند.

توجه: در مورد ریسک سیستماتیک بیشتر بدانید.

ریسک غیرسیستماتیک (ریسک سیستمی)

• این ریسک مختص به یک صنعت یا شرکت خاص است.
• این ریسک ناشی از عملکرد و سیاست‌گذاری‌های یک شرکت است.
• با تغییر رویه‌های مدیریتی و استراتژی‌های موجود می‌توان این ریسک را کنترل و مدیریت کرد.
• ایجاد تنوع در پرتفوی یکی از راه‌های کاهش ریسک سیستمی است.

جمع بندی

مدل قیمت‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای (CAPM) یکی از مهم‌ترین ابزارهایی است که برای محاسبه بازده مورد انتظار سهام مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مدل رابطه خطی بین بازده مورد نیاز در یک سرمایه‌گذاری و ریسک سیستماتیک (بتا) آن را نشان می‌دهد. به بیان دیگر، با استفاده از مدل CAPM می‌توان میزان بازده مورد انتظار از یک سرمایه‌گذاری را بر اساس ریسک آن محاسبه کرد.
علی‌رغم اینکه مدل CAPM دارای محدودیت‌ها و کاستی‌هایی است، همچنان به دلیل سادگی و سهولت استفاده، به طور گسترده‌ای مورد توجه قرار می‌گیرد. سرمایه‌گذاران و تحلیلگران مالی از این مدل برای تخمین بازده مورد انتظار از سهام موردنظر خود استفاده می‌کنند تا بتوانند تصمیمات سرمایه‌گذاری مناسب‌تری اتخاذ نمایند. با این حال، در برخی موارد نیاز است که از مدل‌های پیچیده‌تر و دقیق‌تری نیز استفاده شود تا بتوان بازده مورد انتظار را با دقت بیشتری محاسبه کرد.

آشنایی با حروف اختصاری در بورس

by عاطفه فرحناکی | مرداد ۱۵, ۱۴۰۳ | مطالب آموزشی

به دلیل تفاوت در شرکت‌ها، برای سرعت بخشیدن به روند معاملات بورسی، نیاز است که برای هر شرکت یک نماد مشخص انتخاب شود. این نمادها ترکیبی از اسم شرکت و صنعتی هستند که در آن فعالیت دارند. نماد بورسی شرکت‌ها مزیت اصلی آن سرعت بخشیدن به فرایند معاملات در بازار بورس است. افراد می‌توانند به راحتی از روی نماد بورسی شرکت‌ها، حوزه‌ی فعالیت آنها را شناسایی کرده و راحت‌تر به مقایسه‌ی نمادها و معامله‌ی آن در بازار بپردازند. در ادامه با ما همراه باشید تا جزئیات مفیدی را در این خصوص ارائه دهیم.

حروف اختصاری در بورس

در بازار بورس، شرکت‌های زیادی در زمینه‌های مختلف فعالیت می‌کنند و سرمایه‌گذاران بر اساس علایق و شرایط خود در این بازار سرمایه‌گذاری می‌کنند. فعالیت در بازار بورس نیازمند آشنایی با صنایع مختلف و نمادهای بورسی است. نمادهای بورسی از دو بخش تشکیل شده‌اند:
بخش اول: حرفی که نوع فعالیت شرکت را نشان می‌دهد.
بخش دوم: کلمه‌ای که مخفف نام شرکت است.
حروف اختصاری متنوعی در بازار بورس وجود دارد که باید با آنها آشنا بود، مثل P/E، P/BV، EPS، DPS و غیره.

انواع نمادهای اختصاری در بورس

در بورس اوراق بهادار، حروف اختصاری برای نشان دادن شرکت‌های بورسی استفاده می‌شوند. برخی از این حروف اختصاری رایج عبارتند از:

نماد: این حروف اختصاری برای شناسایی یک شرکت بورسی استفاده می‌شود. مثلا نماد “خودرو” برای شرکت ایران‌خودرو است.
P/E: نسبت قیمت به سود هر سهم (Price to Earnings Ratio)
P/BV: نسبت قیمت به ارزش دفتری هر سهم (Price to Book Value)
EPS: سود هر سهم (Earnings Per Share)
DPS: سود نقدی هر سهم (Dividend Per Share)
TSE: بورس اوراق بهادار تهران (Tehran Stock Exchange)
OTC: معاملات خارج از بورس (Over The Counter)
CDS: قراردادهای سوآپ ریسک اعتباری (Credit Default Swap)
اینها فقط چند نمونه هستند و در بازار بورس ایران و سایر کشورها حروف اختصاری متنوع‌تری وجود دارد. آشنایی با این اختصارات برای سرمایه‌گذاران مفید است. و اطلاعات زیادی را در مورد هر سهم در اختیار سرمایه داران قرار می دهد.

انواع حروف اختصاری در بورس

به طور ساده‌تر می‌توان گفت که در نمادهای بورسی، حروف اختصاری اول نشان‌دهنده‌ی نوع فعالیت و صنعت شرکت هستند. در ادامه، این حروف اختصاری به طور مفصل توضیح داده خواهند شد.

حرف “س”: این حرف نماد شرکت‌های فعال در صنایع سیمان، آهک و گچ است. به عنوان مثال:

سیتا: شرکت سرمایه‌گذاری سیمان تأمین
سخاش: شرکت سیمان خاش
ساروم: شرکت سیمان ارومیه
سهگمت: شرکت سیمان هگمتان
حرف “و”: این حرف نماد شرکت‌های بانکی و مؤسسات مالی و اعتباری در بازار بورس است. مانند:

وکار: بانک کارآفرین
وپاسار: بانک پاسارگاد
وبصادر: بانک صادرات ایران
وبملت: بانک ملت
اما گاهی استثنائاتی هم وجود دارد، مثل نماد بانک دی که با حرف “د” است نه “و”.

حرف “ل” و “ت”: این دو حرف نماد گروه‌های ماشین‌آلات و تجهیزات هستند. لابسا، تکمبا، تایرا و لبوتان از شرکت‌های تابعه این گروه‌ها می‌باشند.

حرف “پ”: این نماد گروه لاستیک و پلاستیک است که شامل پلاسک، پردرخش و پاسا می‌شود. این شرکت‌ها در زمینه تولید و فرآوری مواد پلیمری فعالیت دارند.

حرف “د”: گروه مواد و محصولات دارویی را نشان می‌دهد. کاسپین “داروسازی کاسپین تأمین”، هجرت “پخش هجرت”، برکت “گروه دارویی برکت” از جمله شرکت‌های مهم این گروه هستند.

حرف “ح”: نماد گروه حمل‌ونقل و انبارداری است. توریل «توکاریل» استثنای این گروه است و در بخش حمل و نقل ریلی فعالیت می‌کند.

حرف “ر”: این حرف نماد خدمات فنی و مهندسی است. رمپنا، رنیک و رتکو از شرکت‌های مهم این گروه هستند که در زمینه‌های مختلف مهندسی و ساخت و ساز فعالیت دارند.

حرف “ا”: گروه اطلاعات و ارتباطات را نشان می‌دهد. اپرداز و اوان از جمله شرکت‌های تابعه این گروه می‌باشند که در زمینه فناوری اطلاعات و ارتباطات فعالیت دارند.

حرف “ث”: این نماد گروه انبوه‌سازی، املاک و مستغلات است. ثمسکن، ثعمرا و ثتران از شرکت‌های مهم این گروه هستند که در بخش ساخت و ساز و امور مربوط به املاک و مستغلات فعالیت می‌کنند.

حرف “ش”: گروه فرآورده‌های نفتی، کک و سوخت هسته‌ای را نشان می‌دهد. شبندر، شسپا و شتران از جمله شرکت‌های تابعه این گروه هستند.

حرف “خ”: این نماد به شرکت‌هایی در صنعت خودرو و ساخت قطعات اختصاص دارد. برخی از این شرکت‌ها عبارتند از:

خساپا: شرکت سایپا
خپارس: شرکت پارس‌خودرو
خپویش: شرکت سازه پویش
خمهر: شرکت مهر کام پارس
حرف “غ”: این نماد به گروه محصولات غذایی (به‌استثنای تبرک و بهپاک) اختصاص دارد.

حرف “ق”: این نماد به گروه قند و شکر اختصاص دارد. برخی از این شرکت‌ها عبارتند از:

قنیشا
قلرست
قثابت
حرف “ز”: این نماد به گروه زراعت و خدمات وابسته اختصاص دارد. استثناهای این گروه شامل نمادهای تلیسه و سیمرغ هستند.

حرف “ک”: این نماد به دو گروه اختصاص دارد:

گروه کاشی و کانی‌های غیرفلزی مانند کسرام، کرازی و کسرا
گروه استخراج زغال‌سنگ و استخراج کانی‌های فلزی مانند کطبس، کپرور و کشرق

حرف “چ”:
این نماد بورسی مخصوص شرکت‌هایی است که در بخش تولید و فروش محصولات کاغذی فعالیت دارند. چند نمونه از این شرکت‌ها عبارتند از:

چکاپا: گروه صنایع کاغذ پارس
چکاوه: صنایع کاغذسازی کاوه
چکارن: کارتن ایران
حرف “ب”:
این حرف نماد سهام شرکت‌هایی است که در گروه عرضه و توزیع برق، گاز، بخار و آب گرم فعالیت می‌کنند. برخی از این شرکت‌ها عبارتند از:

بگیلان: توسعه مسیر برق گیلان
بپیوند: برق و انرژی پیوندگستر پارس
بفجر: فجر انرژی خلیج‌فارس
بزاگرس: نیروگاه زاگرس کوثر
همچنین در این گروه، شرکت‌هایی مانند تولید نیروی برق دماوند (دماوند) و مبین انرژی خلیج‌فارس (مبین) نیز وجود دارند که نماد بورسی آنها متفاوت از حرف “ب” است.

حرف “ف”:
این حرف نماد بورسی شرکت‌هایی است که در بخش تولید و فرآوری فلزات اساسی فعالیت دارند. برخی از این شرکت‌ها عبارتند از:

فجهان: مجتمع جهان فولاد سیرجان
فسپا: گروه صنعتی سپاهان
فروس: فروسیلیس ایران
فخاس: فولاد خراسان
این گروه همچنین شامل برخی استثناءات نیز هست، مانند:

تولیدی فولاد سپید فراب کویر (کویر)
معدنی کیمیای زنجان گستران (کیمیا)
حرف “ن”:
این حرف نماد بورسی شرکت‌هایی است که در گروه صنایع نساجی و منسوجات فعالیت می‌کنند، مانند:

نطرین: عطرین نخ قم
نمرینو: ایران مرینوس

نماد های رایج بورس ابزارهای مالی قابل معامله در بورس اوراق بهادار

در بورس اوراق بهادار تهران، برخی از نمادهای رایج برای ابزارهای مالی قابل معامله (ETF) عبارتند از:

• صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله در بورس (شاخص کل) – نماد: صشاخص
• صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله طلا – نماد: صطلا
• صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله در بورس انرژی – نماد: صانرژی
• صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله در بورس کالا – نماد: صکالا
• صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله در بورس فناوری اطلاعات – نماد: صفناوری
• صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله در بورس بانک‌ها و موسسات اعتباری – نماد: صبانک
• صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله در بورس شرکت‌های بزرگ – نماد: صبزرگ

این نمادها به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهند که به راحتی به سبدی از دارایی‌های مالی در بخش‌های مختلف بازار سرمایه دسترسی پیدا کنند. همچنین معمولا با حرف “ص” در ابتدای نماد مشخص می‌شوند تا شناسایی آن‌ها به عنوان ابزارهای مالی قابل معامله در بورس آسان‌تر باشد.

در ادامه چند نکته مهم در این خصوص را یادآور می شویم:

نمادهای معاملاتی که در انتهای آنها حرف “ح” وجود دارد، مربوط به حق تقدم آن نماد هستند. این حق تقدم در بازه زمانی مشخصی در بورس قابل معامله است و پس از آن، به عنوان سهام عادی شرکت معامله می‌شود.
نمادهایی که با عنوان “اخزا” معامله می‌شوند، نشان‌دهنده اسناد خزانه دولتی هستند که در بازار فرابورس معامله می‌شوند.
نماد بورسی “تسه” در بازار فرابورس ایران، همان اوراق حق تقدم تسهیلات مسکن یا امتیاز تسهیلات مسکن است که دارای سررسید مشخصی است.
اگر ابتدای نام نماد بورسی حرف “ض” وجود داشته باشد، نشان‌دهنده آن است که این نماد متعلق به اختیار خرید یک نماد در بازار بورس یا فرابورس است.
نمادهای مربوط به ابزارهای مالی مانند حق تقدم، اسناد خزانه و غیره تنها در دوره‌ای خاص در بازار بورس یا فرابورس قابل معامله هستند و دارای سررسید مشخصی می‌باشند. اما نمادهای متعلق به سهام شرکت‌ها تا زمان انحلال شرکت در بازار بورس اوراق بهادار قابل معامله خواهند بود.

نحوه دسترسی به نام شرکت ها و نماد آنها در بورس

شما میتوانید از طریق سایت شرکت مدیریت فناوری بورس تهران به آدرس Tsetmc.com به لیست شرکت‌های بورسی و نمادهای معاملاتی آنها دسترسی پیدا کنید. در این سایت، میتوانید اطلاعات مربوط به شرکت‌ها، از جمله نام شرکت، نماد معاملاتی، قیمت سهام و حجم معاملات را مشاهده کنید. همچنین میتوانید جزئیات بیشتری مانند گزارش‌های مالی و اطلاعات کلیدی شرکت‌ها را بررسی کنید.

این سایت یک پلتفرم کامل برای دسترسی به اطلاعات بازار سرمایه و معاملات بورسی در ایران است. با استفاده از قابلیت‌های مختلف این سایت، می‌توانید به راحتی به اطلاعات مورد نیاز خود دسترسی پیدا کنید.

سوالات متداول

جمع بندی

در بورس، شرکت‌ها با نمادهای منحصربه‌فردی شناخته می‌شوند که این نمادها از دو بخش تشکیل شده‌اند. بخش اول نشان‌دهنده‌ی نوع و حوزه‌ی فعالیت شرکت است، در حالی که بخش دوم مخفف نام اصلی شرکت در بورس می‌باشد. استفاده از این نمادها باعث سرعت بخشیدن به انجام معاملات توسط معامله‌گران می‌شود و این یکی از مزایای اصلی آنهاست. همچنین، انواع حروفی که در ابتدای این نمادها استفاده می‌شوند، هر کدام نشان‌دهنده‌ی یک حوزه‌ی خاص هستند. در برخی از نمادها، حرف “ح” در انتهای آنها استفاده می‌شود که نشان‌دهنده‌ی حق‌تقدم سهام است؛ برای آشنایی با مفهوم حق تقدم سهام مطلب مرتب را مطالعه کنید.

گواهی سپرده کالایی کشمش چیست؟

by عاطفه فرحناکی | مرداد ۱۴, ۱۴۰۳ | مطالب آموزشی

گواهی سپرده کالایی کشمش یک نوع ابزار مالی است که به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهد در بازار کشمش سرمایه‌گذاری کنند بدون اینکه نیاز به نگهداری فیزیکی کشمش داشته باشند. این گواهی سپرده برای هر واحد کشمش فیزیکی که در انبارهای مجاز نگهداری می‌شود، صادر می‌شود.

گواهی سپرده کالایی کشمش

گواهی سپرده کالایی کشمش همانند گواهی‌های سپرده کالایی مانند طلا، زعفران، پسته و برنج قابلیت معامله تا زمان سررسید را دارد. برای انجام معامله با این گواهی‌ها، نیاز به کد معاملاتی جدیدی نیست و می‌توانید با استفاده از همان کد معاملاتی بورسی خود و سامانه‌های معاملاتی آنلاین، اقدام به خرید و فروش آن‌ها کنید. به منظور خرید گواهی سپرده کشمش، تنها لازم است که نماد مربوطه را در سامانه‌های معاملاتی جستجو کرده و به میزان موردنظر خریداری نمایید. گواهی‌های سپرده کالایی امکان معامله تا زمان سررسید را فراهم می‌کنند و برای خرید و فروش آن‌ها نیاز به کد معاملاتی جدید نیست و می‌توان از طریق کد بورسی فعلی و سامانه‌های آنلاین اقدام به این امر کرد.

ویژگی های گواهی سپرده کالایی کشمش

برخی ویژگی‌های مهم گواهی سپرده کالایی کشمش عبارتند از:

• امکان خرید و فروش این گواهی‌ها در بازار ثانویه
• هر گواهی نماینده یک واحد کشمش فیزیکی در انبارهای مجاز
• امکان دریافت کشمش فیزیکی در ازای تحویل گواهی
• تضمین کیفیت و پایداری کشمش توسط مؤسسات انبارداری معتبر
• کاهش هزینه‌های نگهداری و حمل و نقل برای سرمایه‌گذاران
• این ابزار به افراد امکان می‌دهد که در بازار کشمش بدون دغدغه‌های نگهداری و انبارداری فیزیکی کشمش، سرمایه‌گذاری کنند.

مشخصات گواهی سپرده کالایی کشمش

گواهی سپرده کالایی کشمش تحت نماد “کشم” معامله می‌شود. تاریخ سررسید آن به صورت عدد به انتهای نماد اضافه می‌گردد. به عنوان مثال، گواهی سپرده کشمش سبز قلمی با سررسید فروردین ماه ۱۴۰۱، نماد “کشم۰۱۰۱ پ ۰۱” را دارد.
هر واحد معاملاتی این نماد معادل یک کیلوگرم کشمش سبز قلمی است.
اگرچه حداقل مقدار تحویلی از انبار ۵۰۰ کیلوگرم است، اما در معاملات شما می‌توانید هر مقدار که مایل هستید خرید و فروش کنید.
در صورتی که قصد دارید محصول را به صورت فیزیکی از انبار دریافت کنید، باید به محدودیت حداقل ۵۰۰ کیلوگرم توجه داشته باشید.
گواهی سپرده کالایی کشمش با مشخصات نمادگذاری و واحد معاملاتی مشخص قابل معامله است.

مزایای خرید کشمش از بازار بورس کالا

معاملات در بورس کالا به صورت شفاف و بر اساس قوانین و مقررات مشخص انجام می‌شود. این موجب افزایش اطمینان خریداران و فروشندگان می‌گردد.
گواهی سپرده کالایی به عنوان یک ابزار مالی، امکان پوشش ریسک نوسانات قیمت را برای خریداران و فروشندگان فراهم می‌کند.
معامله گواهی سپرده کالایی در بورس کالا به صورت آنلاین و با هزینه‌های معقول امکان‌پذیر است. این دسترسی آسان را برای خریداران و فروشندگان فراهم می‌سازد.
گواهی سپرده کالایی به دلیل بازار ثانویه فعالی که در بورس کالا دارد، دارای نقدشوندگی بالایی است.
در بورس کالا، طیف متنوعی از محصولات کشاورزی از جمله کشمش با مشخصات متفاوت قابل معامله است که به نیازهای متنوع خریداران پاسخ می‌دهد.
کیفیت محصول توسط استانداردهای تعیین‌شده در بورس کالا تضمین می‌شود.
معامله در بورس کالا بر اساس قیمت روز بازار انجام می‌شود و دلال یا واسطه از معامله حذف می‌گردد.
خرید گواهی سپرده کالایی کشمش در بورس کالا به صورت آنلاین و با هزینه‌های معقول امکان‌پذیر است.

مزیت معامله مستقیم گواهی سپرده کالایی

معامله مستقیم گواهی سپرده کالایی در بورس کالا دارای مزایای مهمی است:

قیمت‌گذاری شفاف و بر اساس رقابت عرضه و تقاضا:

در این روش، قیمت کالا بر اساس نیروهای بازار و رقابت میان خریداران و فروشندگان تعیین می‌شود.
حذف دلالان و واسطه‌ها باعث می‌شود قیمت‌ها شفاف‌تر و واقعی‌تر باشد.

حذف نقش واسطه‌ها و انتقال مستقیم به مصرف‌کننده:
گواهی سپرده کالایی امکان خرید و فروش مستقیم بین کشاورز (تولیدکننده) و مصرف‌کننده نهایی را فراهم می‌کند. این موضوع باعث می‌شود سود بیشتری به تولیدکننده برسد و هزینه‌ها برای مصرف‌کننده کاهش یابد.

تضمین کیفیت و استانداردهای محصول:
بورس کالا با اعمال استانداردها و نظارت بر کیفیت محصولات، تضمین می‌کند که کالای مورد معامله از کیفیت مناسبی برخوردار باشد.
معامله مستقیم گواهی سپرده کالایی در بورس کالا فرصتی ارزشمند برای حذف واسطه‌ها و تضمین قیمت‌گذاری شفاف و منصفانه است که در نهایت به سود تولیدکننده و مصرف‌کننده خواهد انجامید.

چگونه می‌توانم گواهی سپرده کالایی کشمش را خریداری کنم؟

برای خرید گواهی سپرده کالایی کشمش، می‌توانید مراحل زیر را دنبال کنید:

1. انتخاب کارگزار معتبر: اولین قدم پیدا کردن یک کارگزار بورسی معتبر است که امکان خرید و فروش گواهی سپرده کالایی کشمش را فراهم کند. می‌توانید با مراجعه به سایت بورس کالا یا مقایسه کارگزاران معتبر، کارگزار مورد نظر خود را انتخاب کنید. برای مشاهده لیست کارگزاری های ایران کلیک کنید.
2. افتتاح حساب معاملاتی: پس از انتخاب کارگزار، باید حساب معاملاتی خود را در آن کارگزاری افتتاح کنید. این کار را می‌توانید به صورت حضوری در شعبه کارگزاری یا به صورت آنلاین انجام دهید.
3. واریز وجه به حساب: پس از افتتاح حساب، باید وجه مورد نیاز برای خرید گواهی سپرده را به حساب خود در کارگزاری واریز کنید.
   
4. ثبت سفارش خرید: در محیط تریدینگ کارگزاری، سفارش خرید گواهی سپرده کالایی کشمش را وارد کنید. در این مرحله می‌توانید قیمت و حجم مورد نظر خود را مشخص کنید.
5. تسویه معامله: پس از اجرای سفارش خرید، وجه مورد نیاز از حساب شما کسر و گواهی سپرده مورد نظر به حساب شما واریز می‌شود.
   به این ترتیب می‌توانید با طی این مراحل ساده، اقدام به خرید گواهی سپرده کالایی کشمش نمایید. توجه داشته باشید که قبل از هر اقدامی، مطالعه و آشنایی کامل با این ابزار مالی ضروری است.

هزینه‌های قرارداد گواهی کشمش

هزینه ارزیابی

• هزینه مربوط به نمونه‌گیری و آزمایش از کالا و ارزیابی آن با توجه به مشخصات کیفی تعریف شده برای پذیرش این محصول در انبار است.
• این هزینه فقط برای مالک اولیه کالا و تحویل کالا به انبار می‌باشد.
• هزینه آزمایشگاه (ارزیابی و بارگیری) به ازای هر محموله مشخص خواهد شد.

هزینه نگهداری

• هزینه نگهداری کشمش برای هر روز تقویمی در تمامی انبارهای بورس کالا به ازای هر کیلوگرم ۴ تومان است.
• همچنین هزینه ثابت آن ۹ تومان در بدو ورود محصول به انبار است.
• از اولین روز تقویمی بعد از خرید (روز عادی مدنظر بوده و نه روز کاری) تا روز فروش، هزینه انبارداری محاسبه و بعد از فروش از حساب شما کسر می‌شود.

مشخصات نمادهای گواهی سپرده کالایی کشمش

در سایت بورس کالای ایران (TSETMC)، برای اطلاع از نمادهای مربوط به گواهی سپرده کالایی کشمش، می‌توان کلمه “کشمش” را جستجو کرد.

جمع بندی

ایران پس از ترکیه و آمریکا، سومین تولیدکننده بزرگ کشمش در جهان است. این محصول کشاورزی اهمیت بسیار زیادی دارد و این موضوع زمینه را برای ورود آن به تابلوی معاملات بورس کالا فراهم کرده است. این امکان به معامله‌گران این فرصت را می‌دهد که از سود حاصل از خرید محصول با کیفیت و معامله اوراق گواهی سپرده کالایی بهره‌مند شوند. در واقع، بورس کالا این فرصت را فراهم آورده است که معامله‌گران بتوانند به طور مستقیم با تولیدکنندگان کشمش تعامل داشته و بدون واسطه، این محصول را معامله کنند. این موضوع می‌تواند فرصت مناسبی برای شما نیز باشد. اگر به معاملات اوراق گواهی سپرده کالایی علاقه‌مند هستید، می‌توانید با تحلیل دقیق و صحیح از این فرصت موجود استفاده کنید و از مزایای آن بهره‌مند شوید.

آیا صندوق درآمد ثابت ریسک دارد؟

by عاطفه فرحناکی | مرداد ۱۳, ۱۴۰۳ | مطالب آموزشی

صندوق‌های درآمد ثابت (Fixed Income) نوعی از صندوق‌های مشترک هستند که بخش زیادی از دارایی‌های تحت مدیریت خود را (معمولاً ۷۰ تا ۹۰ درصد) در اوراق با درآمد ثابت، سپرده‌های بانکی و سایر دارایی‌های با ریسک پایین سرمایه‌گذاری می‌کنند. این نوع صندوق‌ها معمولاً به دنبال کسب سود ثابت و با ریسک پایین هستند، به همین دلیل بخش اعظم دارایی‌های خود را در اوراق با درآمد ثابت و دارایی‌های کم‌ریسک سرمایه‌گذاری می‌کنند. این دسته از صندوق‌ها اصولاً نوسان کمتری در قیمت واحدهای خود دارند و به همین دلیل ریسک پایینی را به سرمایه‌گذاران خود منتقل می‌کنند.

ساز و کار صندوق‌های درآمد ثابت

این صندوق‌ها حداقل بازده مورد انتظار را به سرمایه‌گذاران ارائه می‌دهند و سرمایه‌گذاران آن‌ها افرادی با ریسک پذیری پایین هستند که به دنبال کسب سود معقول با حداقل ریسک هستند. مدیران این صندوق‌ها منابع مالی خود را در اوراق بهادار کم ریسک سرمایه‌گذاری می‌کنند تا بتوانند سود مورد انتظار را برای سرمایه‌گذاران محقق کنند.
همچنین، این صندوق‌ها تحت نظارت دقیق سازمان بورس قرار دارند و موظف به ارائه گزارش ماهانه از وضعیت پرتفوی خود هستند. این صندوق‌ها مزایایی مانند نقدشوندگی بالا، کسب سود روزشمار، مدیریت فعال و حرفه‌ای، معافیت مالیاتی و عدم وجود نرخ شکست دارند.

صندوق درآمد ثابت برای چه افرادی مناسب است؟

در مقایسه با سایر صندوق‌های سرمایه‌گذاری مانند صندوق‌های سهامی، صندوق‌های درآمد ثابت سود و بازده کمتری دارند، اما به دلیل ریسک پایین خود برای سرمایه‌گذاران محتاط و افرادی که به دنبال حفظ ارزش سرمایه خود هستند، گزینه مناسبی به شمار می‌آیند.

کم‌ریسک‌ترین صندوق سرمایه‌گذاری کدام است؟

زمانی که یک سرمایه‌گذار تصمیم می‌گیرد به جای سهام، اوراق صندوق‌های سرمایه‌گذاری را خریداری کند، نخستین سوالی که برایش پیش می‌آید این است که “کم‌ریسک‌ترین صندوق سرمایه‌گذاری کدام است؟”.

یکی از کم‌ریسک‌ترین و امن‌ترین انواع سرمایه‌گذاری در صندوق‌های سرمایه‌گذاری، اوراق صندوق درآمد ثابت (Fixed Income Fund) است. افرادی که به دنبال دریافت سود مستمر از بازار سرمایه بدون ریسک هستند، اوراق صندوق درآمد ثابت می‌تواند بهترین گزینه باشد.

دارایی ها صندوق با درآمد ثابت چه چیزهایی است؟

صندوق‌های سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت عمدتاً دارایی‌های زیر را در پرتفوی خود نگه می‌دارند:

اوراق بهادار بدون ریسک یا کم ریسک مانند:

اوراق مشارکت
اوراق اجاره
اوراق خزانه

• اوراق بهادار با درآمد ثابت، گواهی سپرده بانکی و سپرده بانکی
• گواهی سپرده بانکی و سپرده بانکی
• سهام،‌ حق تقدم سهام و اوراق اختیار معاملاتی
• واحدهای سرمایه‌گذاری صندوق‌های سرمایه‌گذاری

این اوراق بهادار به منظور کسب حداقل بازده مورد انتظار برای سرمایه‌گذاران در این صندوق‌ها خریداری می‌شوند. مدیران این صندوق‌ها تلاش می‌کنند با سرمایه‌گذاری در این نوع اوراق بهادار، ریسک را به حداقل برسانند و در عین حال سود معقولی را برای سرمایه‌گذاران محقق کنند. همچنین سازمان بورس اوراق بهادار بر تمام فعالیت‌های این صندوق‌ها نظارت دقیق دارد و آن‌ها موظف به ارائه گزارش ماهانه از وضعیت پرتفوی خود هستند.

انواع صندوق‌های با درآمد ثابت از لحاظ ترکیب دارایی

صندوق درآمد ثابت عادی:

• حداقل ۸۵% دارایی‌ها در اوراق بهادار با درآمد ثابت، گواهی سپرده بانکی و سپرده بانکی
• حداکثر ۱۰% دارایی‌ها می‌تواند در صندوق‌های سرمایه‌گذاری سرمایه‌گذاری شود
• حداکثر ۱۰% دارایی‌ها می‌تواند در سهام، حق تقدم سهام و اوراق اختیار معامله سرمایه‌گذاری شود

صندوق درآمد ثابت نوع دوم:

• حداقل ۹۰% دارایی‌ها در اوراق بهادار با درآمد ثابت، گواهی سپرده بانکی و سپرده بانکی
• حداکثر ۵% دارایی‌ها می‌تواند در سهام، حق تقدم سهام و اوراق اختیار معامله سرمایه‌گذاری شود
• حداکثر ۵% دارایی‌ها می‌تواند در واحدهای صندوق‌های سرمایه‌گذاری سرمایه‌گذاری شود

صندوق‌های درآمد ثابت عادی با ریسک کمتر و سرمایه‌گذاری محدودتر در ابزارهای پرریسک‌تر مانند سهام مشخص می‌شوند. در مقابل، صندوق‌های درآمد ثابت نوع دوم تا حدودی ریسک بیشتری را پذیرفته و سرمایه‌گذاری محدودی در ابزارهای پرریسک‌تر دارند.

صندوق های با درآمد ثابت چه نفعی برای سرمایه گذاران دارند؟

صندوق‌های سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت دارای چند ویژگی مثبت هستند:

ریسک پایین: این صندوق‌ها معمولاً ریسک کمتری نسبت به سایر انواع صندوق‌های سرمایه‌گذاری دارند.
بازدهی منظم و پایدار: این صندوق‌ها معمولاً بازدهی ثابت و با ریسک کمتری را نصیب سرمایه‌گذاران می‌کنند.
تنوع پذیری سبد سرمایه‌گذاری: این صندوق‌ها امکان سرمایه‌گذاری محدودی در سهام را نیز دارند که به تنوع بخشی به سبد سرمایه‌گذاری کمک می‌کند.
مناسب برای سرمایه‌گذاران محافظه‌کار: این صندوق‌ها به ویژه برای سرمایه‌گذارانی که به دنبال حداقل ریسک هستند، مناسب محسوب می‌شوند.

سوالات متداول

جمع بندی

صندوق‌های سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت به دلیل ماهیت سرمایه‌گذاری خود در اوراق با درآمد ثابت مانند اوراق قرضه و اوراق خزانه، از ریسک بسیار پایینی برخوردار هستند. این صندوق‌ها در مقایسه با سایر انواع صندوق‌های سرمایه‌گذاری مانند صندوق‌های سهام، ریسک کمتری را به سرمایه‌گذاران خود تحمیل می‌کنند. علاوه بر این، این صندوق‌ها سعی می‌کنند با استفاده از سیاست‌های سرمایه‌گذاری محافظه‌کارانه و تنوع بخشی به سبد پرتفوی خود، ریسک را به حداقل برسانند. در مجموع، صندوق‌های با درآمد ثابت به عنوان یکی از گزینه‌های سرمایه‌گذاری امن و کم‌ریسک برای افراد محافظه‌کار مطرح هستند.