راهنمای جامع برای مقایسه انواع صندوق‌های سرمایه‌گذاری در بورس

by عاطفه فرحناکی | مهر ۱۸, ۱۴۰۳ | مطالب آموزشی

در دنیای سرمایه‌گذاری، صندوق‌های سرمایه‌گذاری یکی از ابزارهای مهم برای مدیریت ریسک و افزایش بازدهی هستند. این صندوق‌ها به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهند که بدون نیاز به دانش عمیق مالی، در بازارهای مختلف سرمایه‌گذاری کنند. در این مقاله به بررسی و مقایسه انواع صندوق‌های سرمایه‌گذاری بورسی خواهیم پرداخت. با سبدگردان نوویرا همراه شوید تا با هم لیست صندوق های سرمایه گذاری را بررسی و مقایسه کنیم.

بهترین روش مقایسه صندوق سرمایه‌گذاری کدام است؟

صندوق‌های سرمایه‌گذاری به عنوان واسطه‌های مالی ایفای نقش می‌کنند که با جمع‌آوری سرمایه افراد، به سرمایه‌گذاری در ابزارهای مالی مختلف می‌پردازند. این صندوق‌ها با استفاده از تیم‌های تحلیلی و با نظارت مدیران متخصص، به سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی اقدام می‌کنند. این فرآیند به افراد غیرحرفه‌ای کمک می‌کند تا به راحتی وارد بازار سرمایه شوند و از فرصت‌های موجود بهره‌مند گردند.
به عبارت دیگر، صندوق سرمایه‌گذاری یک نهاد مالی است که سرمایه‌گذاری را برای افرادی که تخصص کمتری دارند، آسان می‌کند و با استفاده از ابزارهای مختلف، ریسک‌های مرتبط با سرمایه‌گذاری را کاهش می‌دهد.
در سال‌های اخیر، انواع جدیدی از صندوق‌ها مانند صندوق‌های طلا، مسکن و جسورانه به بازار سرمایه اضافه شده‌اند. این صندوق‌ها به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهند که در ابزارهایی غیر از سهام نیز سرمایه‌گذاری کنند. همچنین، ورود صندوق‌هایی مانند صندوق تضمین و صندوق‌های ویژه اوراق دولتی، گزینه‌های مناسبی برای افرادی که ریسک‌پذیری کمتری دارند و به دنبال سود مطمئن هستند، فراهم کرده است.
به‌طور کلی، صندوق‌های سرمایه‌گذاری با توجه به امکانات و قابلیت‌هایی که ارائه می‌دهند، به دنبال جذاب‌تر کردن فرآیند سرمایه‌گذاری برای سرمایه‌گذاران هستند و فرصت‌ها و انتخاب‌های بیشتری را با ریسک کمتر و بازدهی بالاتر در اختیار آن‌ها قرار می‌دهند. تنوع در انواع صندوق‌ها به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که بر اساس نیازها و انتظارات خود، گزینه‌های مناسب‌تری را انتخاب کنند.
حالا در این مطلب به دنبال این هستیم که ببینیم، چگونه می توانیم بهترین صندوق سرمایه گذاری را که مناسب خودمان است، انتخاب کنیم. برای اینکار باید صندوق های مختلف موجود در بازار را با یکدیگر مقایسه کرده و مزایا و معایب هریک را بسنجیم. بازدهی مورد انتظار هر صندوق و آنچه که در بازار واقعی رخ داده است را بررسی کنیم و در واقع عملکرد هر صندوق را بسنجیم. به این ترتیب می توانیم صندوق های سرمایه گذاری را مقایسه کرده و بهترین آن را برای خودمان انتخاب کنیم.

عوامل کلیدی برای مقایسه صندوق های سرمایه گذاری

برای مقایسه مؤثر صندوق‌های سرمایه‌گذاری، توجه به چندین عامل کلیدی می‌تواند به سرمایه‌گذاران کمک کند تا بهترین گزینه را بر اساس نیازها و اهداف مالی خود انتخاب کنند. در ادامه توضیحاتی درباره هر یک از این عوامل ارائه می‌شود:

1. آخرین تاریخ بروزرسانی
   این تاریخ نشان‌دهنده اطلاعات به‌روز صندوق است. بررسی این تاریخ به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا از جدیدترین وضعیت مالی و عملکرد صندوق مطلع شوند.
2. نوع صندوق
   صندوق‌ها می‌توانند انواع مختلفی داشته باشند (سهامی، درآمد ثابت، مختلط و غیره). شناخت نوع صندوق به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا با توجه به سطح ریسک و بازدهی مورد نظرشان تصمیم‌گیری کنند.
3. تاریخ آغاز فعالیت (عمر صندوق)
   عمر صندوق می‌تواند بر روی ثبات و عملکرد آن تأثیر بگذارد. صندوق‌های با سابقه بیشتر معمولاً عملکرد بهتری در شرایط مختلف بازار دارند.
4. کل خالص ارزش دارایی (NAV)
   NAV نشان‌دهنده ارزش کل دارایی‌های صندوق پس از کسر بدهی‌ها است. این معیار به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا درک بهتری از اندازه و قدرت مالی صندوق داشته باشند.
5. تعداد واحدهای سرمایه‌گذاری نزد سرمایه‌گذاران
   این عدد نشان‌دهنده محبوبیت و اعتماد سرمایه‌گذاران به صندوق است. صندوق‌هایی با تعداد بالای واحدها معمولاً به دلیل کیفیت مدیریت و عملکرد بهتر، توجه بیشتری را جلب می‌کنند.
6. نام مدیر صندوق
   مدیریت صندوق تأثیر زیادی بر عملکرد آن دارد. شناخت مدیران و سابقه آن‌ها می‌تواند به سرمایه‌گذاران در ارزیابی کیفیت صندوق کمک کند.
7. بازدهی سالانه، شش ماهه، سه ماهه، یک ماهه و هفت روز گذشته
   این بازدهی‌ها نشان‌دهنده عملکرد صندوق در زمان‌های مختلف هستند. مقایسه این بازدهی‌ها به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهد تا الگوهای عملکرد صندوق را شناسایی کرده و تصمیمات بهتری بگیرند.
8. قیمت صدور و قیمت ابطال
   این قیمت‌ها نشان‌دهنده هزینه‌های ورود و خروج از صندوق هستند. اطلاعات درباره این قیمت‌ها به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا هزینه‌های مرتبط با سرمایه‌گذاری را بهتر درک کنند.
9. ضامن نقدشوندگی
   وجود ضامن نقدشوندگی به سرمایه‌گذاران اطمینان می‌دهد که می‌توانند در صورت نیاز به راحتی به سرمایه خود دسترسی پیدا کنند. این ویژگی می‌تواند برای افرادی که به نقدینگی بالا نیاز دارند، مهم باشد.

در نتیجه با مقایسه موارد اینچنینی که در بالا مطرح شد، سرمایه‌گذاران می‌توانند درک بهتری از ویژگی‌ها و عملکرد صندوق‌های مختلف پیدا کرده و تصمیم‌گیری آگاهانه‌تری در مورد سرمایه‌گذاری‌های خود داشته باشند. این مقایسه‌ها به‌ویژه برای افرادی که به دنبال یافتن بهترین گزینه برای تأمین مالی در دوران بازنشستگی یا سرمایه گذاری یا اهداف مالی دیگر هستند، بسیار مفید است.

مهم‌ترین فاکتورها برای مقایسه و انتخاب صندوق سرمایه‌گذاری بورسی

علاوه بر موارد گفته شده، انتخاب بهترین صندوق سرمایه‌گذاری نیازمند توجه به چندین فاکتور کلیدی است که می‌تواند تأثیر زیادی بر روی تصمیم‌گیری‌های مالی فرد داشته باشد. این فاکتورها عبارتند از:

1. ریسک‌پذیری فرد سرمایه‌گذار
   ریسک‌پذیری به میزان تمایل یک فرد برای پذیرش ریسک‌های مالی اشاره دارد. سرمایه‌گذاران باید با توجه به سطح ریسک‌پذیری خود، صندوقی را انتخاب کنند که با آن همخوانی داشته باشد. افرادی که ریسک‌پذیری بالایی دارند ممکن است به سراغ صندوق‌های سهامی بروند، در حالی که افرادی که به دنبال امنیت بیشتر هستند، می‌توانند به صندوق‌های درآمد ثابت یا کم‌ریسک‌تر توجه کنند. (در مورد ریسک سیستماتیک بیشتر بدانید.)
2. بررسی شرایط اقتصادی کشور
   وضعیت اقتصادی کشور تأثیر زیادی بر عملکرد صندوق‌های سرمایه‌گذاری دارد. عواملی مانند نرخ تورم، نرخ بهره و ثبات سیاسی می‌توانند بر روی انتخاب نوع صندوق و پیش‌بینی بازدهی آن تأثیرگذار باشند. سرمایه‌گذاران باید قبل از تصمیم‌گیری، شرایط اقتصادی را به دقت بررسی کنند.
3. مقایسه و انتخاب بهترین صندوق
   با توجه به تنوع صندوق‌های سرمایه‌گذاری، مقایسه ویژگی‌های مختلف و عملکرد آن‌ها می‌تواند به سرمایه‌گذاران کمک کند تا بهترین گزینه را بر اساس اهداف مالی و نیازهای خود انتخاب کنند. این مقایسه شامل بررسی بازدهی، هزینه‌ها و نوع مدیریت صندوق است.
4. بازدهی صندوق‌های سرمایه‌گذاری
   بازدهی یک صندوق نشان‌دهنده عملکرد آن در طول زمان است. سرمایه‌گذاران باید به بررسی بازدهی تاریخی صندوق‌ها در مقاطع مختلف (سالانه، شش‌ماهه، سه‌ماهه و …) بپردازند. این اطلاعات می‌تواند به آن‌ها در ارزیابی پتانسیل سودآوری کمک کند.
5. اقسام صندوق‌های سرمایه‌گذاری
   صندوق‌های سرمایه‌گذاری به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند، از جمله صندوق‌های سهامی، درآمد ثابت، مختلط و … . هر نوع صندوق ویژگی‌ها و ریسک‌های خاص خود را دارد و انتخاب نوع مناسب باید بر اساس نیازها و اهداف سرمایه‌گذار انجام شود.
6. نحوه معامله
   صندوق‌های سرمایه‌گذاری به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند:

صندوق‌های قابل معامله (ETF): این نوع صندوق‌ها قابلیت خرید و فروش در بازار بورس را دارند و سرمایه‌گذاران می‌توانند آن‌ها را در پنل‌های کارگزاری خود معامله کنند. این ویژگی باعث می‌شود که سرمایه‌گذاران بتوانند به راحتی وارد و خارج شوند و از نوسانات بازار بهره‌مند شوند.
صندوق‌های صدور و ابطالی: برای خرید و فروش این نوع صندوق‌ها، سرمایه‌گذاران باید از طریق وب‌سایت هر صندوق اقدام کنند. در اینجا، بزرگ‌ترین تفاوت با ETFها روش معامله آن‌هاست؛ در حالی که ETFها به راحتی در بازار معامله می‌شوند، صندوق‌های صدور و ابطالی نیاز به فرآیند خاصی برای خرید و فروش دارند.

7. تقسیم سود ماهانه
   صندوق‌های سرمایه‌گذاری درآمد یا سودی که از سرمایه‌گذاری در سهام و اوراق قرضه به دست می‌آورند را به عنوان درصدی از ارزش خالص دارایی (NAV) محاسبه و به سرمایه‌گذاران پرداخت می‌کنند. این سود معمولاً به صورت دوره‌ای در طول سال تقسیم می‌شود. برخی صندوق‌ها در زمان‌های مشخص سودهای محقق‌شده خود را بین دارندگان واحدها تقسیم می‌کنند، که این می‌تواند منبع درآمد اضافی برای سرمایه‌گذاران باشد.

با توجه به این فاکتورها، سرمایه‌گذاران می‌توانند تصمیمات بهتری در انتخاب صندوق‌های سرمایه‌گذاری مناسب خود اتخاذ کنند. هر کدام از این موارد باید به دقت مورد بررسی قرار گیرد تا سرمایه‌گذار بتواند به اهداف مالی خود دست یابد. برای مثال در ادامه به بررسی مزایا و معایب چند نمونه از صندوق های سرمایه گذاری می پردازیم.

مقایسه برخی از صندوق های سرمایه گذاری نام آشنا

1. صندوق‌های سرمایه‌گذاری سهامی
   صندوق‌های سرمایه‌گذاری سهامی عمدتاً در سهام شرکت‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند. این نوع صندوق‌ها به دنبال کسب سود از نوسانات قیمت سهام هستند.

مزایا:
پتانسیل بازدهی بالا: در صورت رشد بازار، این صندوق‌ها می‌توانند سود قابل توجهی به همراه داشته باشند.
مدیریت حرفه‌ای: این صندوق‌ها تحت نظر مدیران حرفه‌ای و با تجربه قرار دارند.
معایب:
ریسک بالا: نوسانات بازار می‌تواند منجر به زیان‌های قابل توجهی شود.

2. صندوق‌های سرمایه‌گذاری درآمد ثابت
   این نوع صندوق‌ها بیشتر در اوراق بهادار با درآمد ثابت مانند اوراق قرضه و سپرده‌های بانکی سرمایه‌گذاری می‌کنند.

مزایا:
ریسک کمتر: این صندوق‌ها به دلیل سرمایه‌گذاری در دارایی‌های کم‌ریسک، معمولاً نوسانات کمتری دارند.
بازدهی پایدار: عایدی‌های این صندوق‌ها معمولاً ثابت و قابل پیش‌بینی است.
معایب:
بازدهی محدود: در مقایسه با صندوق‌های سهامی، پتانسیل بازدهی کمتری دارند.

3. صندوق‌های سرمایه‌گذاری مختلط
   صندوق‌های مختلط ترکیبی از سرمایه‌گذاری در سهام و اوراق بهادار با درآمد ثابت هستند. این نوع صندوق‌ها به دنبال ایجاد تعادل بین ریسک و بازدهی هستند.

مزایا:
تنوع سرمایه‌گذاری: این صندوق‌ها می‌توانند از مزایای هر دو نوع سرمایه‌گذاری بهره‌مند شوند.
کاهش ریسک: تنوع در دارایی‌ها باعث کاهش ریسک کلی می‌شود.
معایب:
پیچیدگی مدیریت: مدیریت این صندوق‌ها نیاز به تحلیل دقیق‌تری دارد.

4. صندوق‌های شاخصی
   صندوق‌های شاخصی به دنبال تطابق عملکرد خود با یک شاخص خاص (مانند شاخص کل بورس) هستند.

مزایا:
هزینه‌های پایین‌تر: معمولاً هزینه‌های مدیریت کمتری دارند.
شفافیت: عملکرد این صندوق‌ها به راحتی قابل مقایسه با شاخص‌های بازار است.
معایب:
عدم انعطاف: این صندوق‌ها نمی‌توانند به سرعت به تغییرات بازار واکنش دهند.

5. صندوق‌های در صندوق (Fund of Funds)
   این نوع صندوق‌ها منابع خود را به سرمایه‌گذاری در سایر صندوق‌ها اختصاص می‌دهند.

مزایا:
تنوع و کاهش ریسک: این صندوق‌ها به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهند که به راحتی در انواع مختلف صندوق‌ها سرمایه‌گذاری کنند.
مدیریت حرفه‌ای: این صندوق‌ها معمولاً تحت نظارت تیم‌های حرفه‌ای قرار دارند.
معایب:
هزینه‌های اضافی: ممکن است هزینه‌های مدیریت بیشتری نسبت به دیگر صندوق‌ها داشته باشند.

نتیجه‌گیری

انتخاب نوع مناسب صندوق سرمایه‌گذاری بستگی به اهداف مالی، سطح ریسک‌پذیری و افق زمانی سرمایه‌گذاری شما دارد. صندوق‌های سهامی برای افرادی که به دنبال بازدهی بالا هستند مناسب هستند، در حالی که صندوق‌های درآمد ثابت برای کسانی که به دنبال ثبات و امنیت هستند، انتخاب بهتری هستند. صندوق‌های مختلط و شاخصی همچنین گزینه‌های خوبی برای سرمایه‌گذاران میانه‌رو به شمار می‌آیند. با توجه به این اطلاعات، بازه مورد نظر برای سرمایه گذاری و هدف شما از ورود به بازارهای مالی می‌توانید تصمیمی آگاهانه‌تر در انتخاب نوع صندوق سرمایه‌گذاری متناسب با نیازها و شرایط مالی خود بگیرید.

صندوق بازنشستگی تکمیلی چیست؟ انواع + مزایا

by عاطفه فرحناکی | مهر ۱۶, ۱۴۰۳ | مطالب آموزشی

صندوق بازنشستگی تکمیلی به عنوان یک ابزار نوین سرمایه‌گذاری، به منظور تأمین مالی دوران بازنشستگی افراد طراحی شده است. این صندوق‌ها با جمع‌آوری وجوه از سرمایه‌گذاران، فرصت‌های سرمایه‌گذاری متنوعی را فراهم می‌کنند که می‌تواند به افزایش سرمایه‌گذاری‌ها و تأمین نیازهای مالی در دوران بازنشستگی کمک کند. با توجه به جدید بودن این نوع صندوق‌ها، سوالات متعددی در مورد آن‌ها وجود دارد؛ از جمله اینکه صندوق بازنشستگی تکمیلی چیست و چه مزایایی ارائه می‌دهد؟ روش محاسبه سود این صندوق‌ها به چه صورت است؟ میزان ریسک مرتبط با این سرمایه‌گذاری‌ها چگونه ارزیابی می‌شود؟ چه زمانی می‌توان از مزایای صندوق بازنشستگی تکمیلی بهره‌مند شد و در نهایت، آیا سرمایه‌گذاری در این صندوق‌ها می‌تواند سودآور باشد؟ در این مقاله به بررسی این سوالات و نکات کلیدی مرتبط با صندوق‌های بازنشستگی تکمیلی می‌پردازیم. پس با سبدگردانی نوویرا همراه باشید.

صندوق سرمایه گذاری بازنشستگی تکمیلی چیست؟

صندوق بازنشستگی تکمیلی یک ابزار مالی مدرن جدید است که به منظور تأمین منابع مالی برای دوران بازنشستگی طراحی شده است. این صندوق‌ها به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهند که با جمع‌آوری وجوه از کارفرمایان و سایر سرمایه‌گذاران، به سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی پرداخته و عایدی لازم برای تأمین نیازهای مالی در دوران بازنشستگی را فراهم کنند. مدیران این صندوق‌ها با استفاده از تحلیل‌های بازار و دانش حرفه‌ای، وجوه جمع‌آوری‌شده را در دارایی‌های مختلفی مانند اوراق بهادار، سهام و دیگر ابزارهای مالی سرمایه‌گذاری می‌کنند. این تنوع در سرمایه‌گذاری نه‌تنها به کاهش ریسک کمک می‌کند، بلکه پتانسیل بازدهی بیشتری را نیز فراهم می‌آورد.

بارزترین ویژگی های صندوق بازنشستگی تکمیلی

یکی از ویژگی‌های بارز صندوق‌های بازنشستگی تکمیلی، انعطاف‌پذیری در پرداخت عایدی یا همان سود است. سرمایه‌گذاران می‌توانند عایدی خود را به صورت یکجا یا در قالب مستمری در زمان‌های مشخص دریافت کنند، که این امر به آن‌ها کمک می‌کند تا برنامه‌ریزی مالی بهتری برای دوران بازنشستگی داشته باشند. همچنین، این صندوق‌ها تحت نظارت نهادهای مالی قرار دارند و این موضوع به افزایش اعتماد سرمایه‌گذاران کمک می‌کند. با توجه به این ویژگی‌ها، صندوق‌های بازنشستگی تکمیلی می‌توانند گزینه‌ای مناسب برای افرادی باشند که به دنبال تأمین مالی پایدار و مطمئن برای آینده خود هستند. بنابراین توضیحات این صندوق‌ها به سرمایه‌گذاران کمک می‌کنند تا با آرامش خاطر بیشتری به جمع‌آوری منابع مالی لازم برای دوران بازنشستگی بپردازند و از نگرانی‌های مالی در این دوران کاسته شود.

بنابراین به طور کلی ویژگی‌های کلیدی صندوق بازنشستگی تکمیلی را می توان به صورت زیر بیان کرد:

1. تنوع سرمایه‌گذاری
2. مدیریت حرفه‌ای
3. جمع‌آوری وجوه
4. پرداخت سود
5. پشتیبانی قانونی
6. قابلیت ابطال

در ادامه این موارد را به طور خلاصه توضیح می دهیم.

تنوع سرمایه‌گذاری
صندوق‌های بازنشستگی تکمیلی معمولاً می‌توانند در انواع مختلفی از دارایی‌ها سرمایه‌گذاری کنند، از جمله اوراق بهادار، سهام، اوراق قرضه و دیگر ابزارهای مالی. این تنوع به کاهش ریسک و افزایش پتانسیل بازدهی کمک می‌کند.
مدیریت حرفه‌ای
این صندوق‌ها تحت مدیریت تیم‌های حرفه‌ای سرمایه‌گذاری قرار دارند که با تحلیل‌های دقیق بازار، اقدام به انتخاب دارایی‌های مناسب می‌کنند. این امر به سرمایه‌گذاران این اطمینان را می‌دهد که وجوه آن‌ها به‌طور بهینه مدیریت می‌شود.
جمع‌آوری وجوه
صندوق‌های بازنشستگی تکمیلی وجوه را از کارفرمایان و سرمایه‌گذاران عادی جمع‌آوری می‌کنند. این وجوه سپس برای سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی به کار می‌روند.
پرداخت عایدی و سود
عایدی حاصل از سرمایه‌گذاری‌های انجام‌شده در این صندوق‌ها می‌تواند به صورت یکجا یا به شکل مستمری در زمان بازنشستگی پرداخت شود. این ویژگی به سرمایه‌گذاران انعطاف‌پذیری بیشتری در مدیریت مالی دوران بازنشستگی می‌دهد.
پشتیبانی قانونی
صندوق‌های بازنشستگی تکمیلی معمولاً تحت نظارت نهادهای مالی و قانونی قرار دارند که این امر به افزایش اعتماد سرمایه‌گذاران کمک می‌کند.
قابلیت ابطال
سرمایه‌گذاران می‌توانند در زمان‌های مشخصی واحدهای خود را ابطال کنند و عایدی خود را دریافت کنند، که این امر به آن‌ها این امکان را می‌دهد که در صورت نیاز به نقدینگی، به منابع مالی خود دسترسی داشته باشند.

مزایای صندوق بازنشستگی تکمیلی چیست؟

این صندوق های سرمایه گذاری برای افراد مزایای مختلفی در پی دارد. که از جمله آن می توان به افزایش سرمایه، برنامه ریزی مالی و همچنین ریسک پایین اشاره کرد.

1. به دلیل مدیریت حرفه‌ای و تنوع سرمایه‌گذاری، این صندوق‌ها می‌توانند به افزایش ارزش سرمایه‌گذاری‌های افراد کمک کنند. این مدیران با استفاده از تجربیات و دانش خود، سعی دارند تا سرمایه‌گذاری‌ها را به گونه‌ای انجام دهند که بالاترین بازدهی ممکن را با حداقل ریسک به همراه داشته باشد. این مدیریت حرفه‌ای، مزیتی بزرگ برای سرمایه‌گذاران به شمار می‌رود.( در مورد مدیریت ریسک در بازار بورس بیشتر بدانید.)
2. مزیت دیگر اینکه این صندوق‌ها به افراد کمک می‌کنند تا برای دوران بازنشستگی خود برنامه‌ریزی کنند و از نگرانی‌های مالی در این دوران کاسته شود.
3. یکی دیگر از مزایای این صندوق‌ها، تنوع بالا در پرتفوی سرمایه‌گذاری است. با رعایت الزامات و حدنصاب‌های دارایی‌ها که توسط سازمان بورس تعیین شده، ریسک‌های سرمایه‌گذاری کاهش می‌یابد. این امر باعث می‌شود که صندوق‌ها کمتر در معرض نوسانات و کاهش ارزش قرار بگیرند و سرمایه‌گذاران احساس امنیت بیشتری کنند.
4. یکی از مزایای کلیدی صندوق‌های بازنشستگی تکمیلی این است که سرمایه‌گذاران می‌توانند در زمان‌های مشخص واحدهای خود را ابطال کرده و وجوه خود را دریافت کنند. این ویژگی به افراد این امکان را می‌دهد که در مواقع ضروری به منابع مالی خود دسترسی داشته باشند و نیازهای مالی فوری خود را برطرف کنند.
5. سرمایه‌گذاری در صندوق‌های بازنشستگی تکمیلی می‌تواند به عنوان یک مزیت برای کارفرمایان در جذب و نگهداری نیروی انسانی عمل کند. این نوع سرمایه‌گذاری نه تنها به بهبود رفاه کارکنان کمک می‌کند، بلکه عایدی‌های بلندمدت آن می‌تواند به عنوان یک مزیت رقابتی برای کارفرما محسوب شود، چرا که کارکنان با اطمینان از تأمین مالی آینده خود، انگیزه بیشتری برای کار خواهند داشت.
6. پوشش نرخ تورم در بلندمدت: صندوق‌های بازنشستگی تکمیلی معمولاً به سرمایه‌گذاری در سهام و اوراق بهادار می‌پردازند که به طور تاریخی در بلندمدت عملکرد بهتری نسبت به سایر بازارها داشته‌اند. این ویژگی به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا در برابر تورم محافظت شوند و ارزش واقعی سرمایه‌گذاری‌های خود را حفظ کنند.
7. اگر کارفرما بخشی از هزینه‌های سرمایه‌گذاری در این صندوق‌ها را پوشش دهد، نیروی کار می‌تواند با مبلغی بیشتر از پول خود در این صندوق‌ها سرمایه‌گذاری کند. این امکان به کارکنان این فرصت را می‌دهد که با استفاده از حمایت مالی کارفرما، به سرمایه‌گذاری‌های بزرگ‌تری دست یابند.
8. امنیت در سرمایه‌گذاری: صندوق‌های بازنشستگی تکمیلی نسبت به سرمایه‌گذاری مستقیم در بورس امنیت بیشتری فراهم می‌کنند. با توجه به نظارت‌های قانونی و ساختارهای مدیریتی قوی، این صندوق‌ها می‌توانند بازدهی مشخصی را برای سرمایه‌گذاران ارائه دهند و از نوسانات غیرقابل پیش‌بینی بازار کمتر تحت تأثیر قرار گیرند. این ویژگی امنیت خاطر بیشتری برای سرمایه‌گذاران به ارمغان می‌آورد.

دارایی انواع صندوق های سرمایه گذاری بازنشستگی

صندوق بازنشستگی تکمیلی بورس، بر اساس مصوبه سازمان بورس، می‌تواند به سه نوع صندوق سهامی، شاخصی و صندوق در صندوق تقسیم‌بندی شود. در حال حاضر، سازمان بورس مجوز تأسیس صندوق بازنشستگی تکمیلی از نوع سهامی را صادر کرده است.

صندوق‌های سرمایه‌گذاری بازنشستگی سهامی: این صندوق‌ها عمدتاً در سهام شرکت‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند و به دنبال کسب سود از نوسانات بازار سهام هستند. صندوق بازنشستگی سهامی حداقل ۷۰ درصد از دارایی‌های خود را در سهام و حق تقدم شرکت‌ها در بورس و فرابورس و همچنین اوراق مشتقه مرتبط با این سهام سرمایه‌گذاری می‌کند. این نوع سرمایه‌گذاری به صندوق این امکان را می‌دهد که از نوسانات و سودهای بالقوه بازار سهام بهره‌مند شود.
بخش باقی‌مانده دارایی‌ها نیز می‌تواند در اوراق با درآمد ثابت، سپرده‌های بانکی و سایر اوراق کم‌ریسک سرمایه‌گذاری شود. این رویکرد باعث می‌شود که صندوق بتواند ریسک سرمایه‌گذاری را کاهش دهد و در عین حال، پتانسیل سودآوری بالاتری را نیز داشته باشد. در نتیجه، صندوق‌های بازنشستگی سهامی می‌توانند یک ترکیب متعادل از ریسک و بازدهی را برای سرمایه‌گذاران فراهم کنند.

صندوق‌های سرمایه‌گذاری بازنشستگی شاخصی: این صندوق‌ها به دنبال تطابق عملکرد خود با یک شاخص خاص بازار (مثل شاخص کل بورس) هستند و معمولاً هزینه‌های کمتری نسبت به سایر صندوق‌ها دارند.

صندوق‌های در صندوق (Fund of Funds): این نوع صندوق‌ها منابع خود را به سرمایه‌گذاری در سایر صندوق‌های سرمایه‌گذاری اختصاص می‌دهند و می‌توانند شامل ترکیبی از صندوق‌های سهامی و درآمد ثابت باشند.
انواع صندوق‌ها به سرمایه‌گذاران گزینه‌های مختلفی برای تأمین مالی در دوران بازنشستگی ارائه می‌دهند و هر یک از آن‌ها ویژگی‌ها و مزایای خاص خود را دارند.

انواع صندوق‌های بازنشستگی در ایران

در ایران، صندوق‌های بازنشستگی به چند دسته اصلی تقسیم می‌شوند که هر یک از آن‌ها به گروه خاصی از افراد خدمات ارائه می‌دهند. بزرگ‌ترین و مهم‌ترین این صندوق‌ها عبارتند از:

صندوق بازنشستگی کشوری

این صندوق به طور خاص برای کارمندان دولت طراحی شده است. هدف اصلی آن تأمین رفاه مالی و پوشش نیازهای بازنشستگان دولت است. این صندوق از طریق دریافت حق بیمه از کارمندان و کارفرمایان، منابع مالی لازم را برای پرداخت مستمری و مزایای بازنشستگی جمع‌آوری می‌کند.

صندوق بازنشستگی لشکری

این صندوق به منظور پوشش نیروهای مسلح کشور تأسیس شده است. اعضای این صندوق شامل پرسنل نظامی و نیروهای امنیتی می‌شوند. مشابه سایر صندوق‌ها، این صندوق نیز منابع مالی خود را از حق بیمه‌های دریافتی تأمین کرده و به نیروهای مسلح خدمات بازنشستگی و رفاهی ارائه می‌دهد.

صندوق بازنشستگی تأمین اجتماعی

این صندوق به تمامی شاغلین مشمول قانون کار خدمات ارائه می‌دهد. که شامل کارگران و کارمندان بخش‌های خصوصی و دولتی است.
صندوق‌های بازنشستگی خصوصی: این صندوق‌ها معمولا توسط شرکت‌ها و مؤسسات خصوصی تأسیس می‌شوند تا به کارکنان خود خدمات بازنشستگی ارائه دهند. هدف این صندوق‌ها تأمین رفاه مالی کارکنان در دوران بازنشستگی است.

صندوق‌های بازنشستگی تکمیلی

این نوع صندوق‌ها به عنوان مکملی برای صندوق‌های اصلی بازنشستگی عمل می‌کنند و به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهند که با سرمایه‌گذاری اضافی، عایدی بیشتری برای دوران بازنشستگی خود داشته باشند. این صندوق‌ها معمولاً از طریق سرمایه‌گذاری در بازار سرمایه فعالیت می‌کنند.

صندوق‌های بازنشستگی کارگری

برخی از صنوف و اتحادیه‌های کارگری نیز صندوق‌های بازنشستگی مخصوص به خود را دارند که به اعضای خود خدمات بازنشستگی ارائه می‌دهند.

صندوق‌های بازنشستگی برای مشاغل خاص

مانند صندوق‌های بازنشستگی برای معلمان، پزشکان یا دیگر گروه‌های حرفه‌ای که به صورت خاص برای تأمین نیازهای مالی بازنشستگی اعضای خود طراحی شده‌اند.

سوالات متداول

جمع بندی

صندوق‌های بازنشستگی به عنوان ابزارهای مهم مالی، نقش حیاتی در تأمین امنیت مالی افراد در دوران بازنشستگی ایفا می‌کنند. با توجه به تنوع و ویژگی‌های مختلف این صندوق‌ها، سرمایه‌گذاران می‌توانند بر اساس نیازها و اهداف خود گزینه مناسب‌تری را انتخاب کنند. صندوق‌های بازنشستگی کشوری و لشکری به‌طور خاص برای کارمندان دولت و نیروهای مسلح طراحی شده‌اند و به تأمین رفاه آن‌ها در دوران بازنشستگی می‌پردازند. از سوی دیگر، صندوق‌های تأمین اجتماعی به تمامی شاغلین مشمول قانون کار خدمات ارائه می‌دهند و به عنوان یکی از بزرگ‌ترین نهادهای تأمین اجتماعی شناخته می‌شوند. در سال‌های اخیر، انواع جدیدی از صندوق‌ها مانند صندوق‌های سرمایه‌گذاری تکمیلی، صندوق‌های خصوصی و صندوق‌های مختص مشاغل خاص نیز به بازار اضافه شده‌اند، که به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهند تا با توجه به سطح ریسک‌پذیری و بازدهی مورد نظر خود، گزینه‌های متنوع‌تری را انتخاب کنند. انتخاب صحیح صندوق بازنشستگی می‌تواند تأثیر بسزایی بر روی آینده مالی افراد داشته باشد. بنابراین، آگاهی از ویژگی‌ها و مزایای هر نوع صندوق، به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا تصمیم‌گیری‌های بهتری در راستای تأمین مالی دوران بازنشستگی خود داشته باشند.

صندوق درآمد ثابت یا بانک؟ کدام بهتر است؟

by عاطفه فرحناکی | مرداد ۲۹, ۱۴۰۳ | مطالب آموزشی

سرمایه‌گذاری در صندوق درآمد ثابت یا سپرده‌های بانکی هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. صندوق درآمد ثابت معمولاً بازده نسبتاً بالاتری نسبت به سپرده‌های بانکی ارائه می‌دهد و امکان تنوع‌بخشی سرمایه‌گذاری را فراهم می‌کند، اما همراه با ریسک بیشتری است. در مقابل، سپرده‌های بانکی با ریسک پایین‌تر و تضمین سپرده همراه هستند، اما بازده‌های کمتری نسبت به صندوق درآمد ثابت دارند. انتخاب نوع سرمایه‌گذاری بستگی به میزان ریسک پذیری، افق زمانی و اهداف سرمایه‌گذاری فرد دارد. افراد با ریسک پذیری پایین‌تر ممکن است ترجیح دهند که پول خود را در بانک سرمایه‌گذاری کنند، در حالی که سرمایه‌گذاران با ریسک پذیری بالاتر، صندوق درآمد ثابت را گزینه مناسب‌تری بدانند. در ادامه این مطلب سعی میکنیم ای دو روش سرمایه گذای را بیشتر مورد بحث و بررسی قرار دهیم.

بانک سود بیشتری میدهد یا صندوق؟

صندوق درآمد ثابت در مقایسه با سپرده های بانکی، معمولاً بازدهی بیشتری ارائه می دهد. این صندوق ها با سرمایه گذاری در اوراق بدهی و سایر ابزارهای مالی، سود بیشتری برای سرمایه گذاران فراهم می کنند. همچنین، نقدشوندگی بالای صندوق‌های درآمد ثابت به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا به راحتی سرمایه خود را برداشت کنند، درحالی که سپرده های بانکی بلندمدت معمولاً محدودیت های بیشتری برای برداشت وجوه دارند. در ادامه این موضوع به طور کامل تر توضیح داده خواهد شد.

تعریف صندوق درآمد ثابت چیست؟

صندوق درآمد ثابت نوعی صندوق سرمایه‌گذاری است که عمدتاً در اوراق بدهی مانند اوراق قرضه، اوراق مشارکت و اوراق خزانه سرمایه‌گذاری می‌کند. این صندوق‌ها به دنبال ایجاد جریان ثابت و قابل پیش‌بینی درآمد برای سرمایه‌گذاران هستند. بازده این صندوق‌ها معمولاً بیشتر از سپرده‌های بانکی است، اما در مقابل دارای ریسک بیشتری نیز هستند. سرمایه‌گذاری در صندوق درآمد ثابت به افرادی که به دنبال کسب بازده مطمئن تر و ثابت‌تر هستند، توصیه می‌شود.

بیشتر بخوانید: صندوق سرمایه گذاری با درآمد ثابت نوع دوم پایدار نوویرا (کاج)

نحوه عملکرد انواع صندوق های درآمد ثابت

صندوق مبتنی بر معامله

• این نوع صندوق سرمایه‌گذاری درآمد ثابت، سود خود را از طریق معامله اوراق بهادار با درآمد ثابت (مانند اوراق قرضه) در بازار ثانویه به دست می‌آورد.
• مدیران صندوق به دنبال شناسایی فرصت‌های سرمایه‌گذاری در بازار ثانویه هستند و با خرید و فروش به موقع اوراق، سود را برای سرمایه‌گذاران ایجاد می‌کنند.
• این نوع صندوق به دنبال بهره‌گیری از نوسانات قیمتی اوراق بهادار در بازار ثانویه است.

صندوق مبتنی بر صدور و ابطال

• در این نوع صندوق، سود برای سرمایه‌گذاران از طریق صدور و ابطال واحدهای صندوق ایجاد می‌شود.
• زمانی که سرمایه‌گذاران واحدهای صندوق را خریداری می‌کنند، وجوه آن‌ها صرف خرید اوراق بهادار با درآمد ثابت می‌شود.
• هنگامی که سرمایه‌گذاران واحدهای خود را ابطال می‌کنند، صندوق اوراق را به فروش می‌رساند و وجوه حاصل را به سرمایه‌گذاران پرداخت می‌کند.
• این نوع صندوق بر تغییرات ارزش خالص داراییها (NAV) واحدهای صندوق متمرکز است.

تفاوتهای عمده سرمایه گذاری در صندوق درآمد ثابت و بانک

صندوق‌های سرمایه‌گذاری به عنوان یکی از ابزارهای مالی غیرمستقیم، در بازار سرمایه نقش واسطه را ایفا می‌کنند. این صندوق‌ها با جمع‌آوری سرمایه‌های خرد اشخاص مختلف، از طریق یک تیم تحلیل‌گر حرفه‌ای و به مدیریت مدیر صندوق، اقدام به سرمایه‌گذاری در بازار بورس می‌کنند. به این ترتیب، صندوق‌های سرمایه‌گذاری امکان مشارکت افراد با سرمایه‌های کوچک را در بازار سرمایه فراهم می‌آورند و از مزایای تنوع پذیری و تخصص در مدیریت سرمایه بهره می‌برند.
یکی از محدودیت‌های سرمایه‌گذاری در سپرده‌های بانکی، مدت زمان بلوکه شدن سرمایه (خواب سرمایه) است. برای دریافت نرخ سود مشخص در سپرده‌های بانکی، بانک یک حداقل زمان نگهداری وجه در سپرده را تعیین می‌کند.
به عنوان مثال، در یک حساب سپرده بلندمدت یک ساله با نرخ سود ۱۸ درصد، چنانچه وجه قبل از پایان سال از سپرده برداشت شود، سود تعلق گرفته به آن با نرخی کمتر از ۱۸ درصد محاسبه می‌شود. این نرخ جدید، به عنوان “نرخ شکست پول” شناخته می‌شود.
در مقایسه، صندوق‌های درآمد ثابت نرخ شکست پول ندارند و سود در این صندوق‌ها به صورت روزشمار محاسبه می‌شود. این مزیت، یکی از جذابیت‌های سرمایه‌گذاری در صندوق‌های درآمد ثابت در برابر سپرده‌های بانکی است که آن را به گزینه مناسب‌تری تبدیل می‌کند.

حالا در ادامه با ما همراه شوید تا تفاوتهای بیشتری را از سرمایه گذاری در دو روش بانک و صندوق بیان کنیم.

میزان سود پرداختی

صندوق‌های درآمد ثابت معمولاً بازدهی بیشتری نسبت به سپرده‌های بانکی ارائه می‌دهند. این صندوق‌ها با سرمایه‌گذاری در اوراق قرضه و سایر ابزارهای مالی، امکان کسب سود بیشتری برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کنند.

نحوه سوددهی

در بانک‌ها، سود به صورت ثابت و از پیش تعیین‌شده پرداخت می‌شود. اما در صندوق‌های درآمد ثابت، سود متغیر است و بسته به عملکرد پرتفوی سرمایه‌گذاری، در طول زمان تغییر می‌کند.

امنیت و ضمانت سرمایه‌گذاری

سپرده‌های بانکی تا سقف معینی توسط نهادهای تضمین کننده سپرده (مانند بیمه سپرده‌های بانکی) پوشش داده می‌شوند. اما سرمایه‌گذاری در صندوق‌های درآمد ثابت به طور کامل توسط این نهادها تحت پوشش نیست و بنابراین ریسک بیشتری دارد.

شفافیت اطلاعاتی

صندوق‌های درآمد ثابت موظف هستند اطلاعات دقیق و شفافی درباره ترکیب پرتفوی خود، بازدهی و ریسک‌ها ارائه کنند. این امر امکان ارزیابی بهتر ریسک و بازده را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌آورد.

نحوه سرمایه‌گذاری

در بانک‌ها، سرمایه‌گذاری به صورت سپرده‌گذاری است. اما در صندوق‌های درآمد ثابت، سرمایه‌گذاری به صورت خرید سهام و واحدهای صندوق صورت می‌گیرد.

نقدشوندگی

صندوق‌های درآمد ثابت نسبت به سپرده‌های بانکی، نقدشوندگی بیشتری دارند و سرمایه‌گذاران می‌توانند به راحتی وجوه خود را برداشت کنند.

نرخ شکست پول

به دلیل ماهیت سرمایه‌گذاری در صندوق‌های درآمد ثابت، نرخ شکست پول در این صندوق‌ها کمتر از سپرده‌های بانکی است.
بنابراین صندوق‌های درآمد ثابت با ارائه بازدهی بیشتر، امکان سرمایه‌گذاری با ریسک کنترل شده‌تر، شفافیت بیشتر و نقدشوندگی بالاتر نسبت به سپرده‌های بانکی، می‌توانند گزینه‌ای جذاب‌تر برای بسیاری از سرمایه‌گذاران باشند.

بیشتر بخوانید: ویژگی‌های صندوق سرمایه‌گذاری درآمد ثابت کاج

مزایا و معایب سرمایه گذاری در بانک و صندوق درآمد ثابت

برای انتخاب بین سرمایه‌گذاری در صندوق درآمد ثابت یا بانک، عوامل متعددی را باید در نظر گرفت. هر کدام از این گزینه‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند:

مزایا و معایب سرمایه گذاری در صندوق درآمد ثابت

• بازده نسبتاً بالاتر در مقایسه با سپرده‌های بانکی
• امکان تنوع‌بخشی با سرمایه‌گذاری در انواع اوراق بهادار با درآمد ثابت
• ریسک بیشتر نسبت به سپرده‌های بانکی اما کمتر از سرمایه‌گذاری در سهام
• نقد شوندگی بالاتر نسبت به سپرده‌های بانکی

مزایا و معایب سرمایه گذاری در بانک

• ریسک پایین‌تر در مقایسه با صندوق درآمد ثابت
• امنیت بیشتر به لحاظ تضمین سپرده‌های بانکی
• بازده معمولاً پایین‌تر از صندوق درآمد ثابت
• نقد شوندگی محدودتر

انتخاب بین این دو گزینه بستگی به میزان ریسک پذیری، افق زمانی سرمایه‌گذاری و هدف فرد دارد. افرادی که ریسک پذیری پایین‌تری دارند، ممکن است ترجیح دهند که پول خود را در بانک سرمایه‌گذاری کنند، در حالی که سرمایه‌گذاران با ریسک پذیری بالاتر، صندوق درآمد ثابت را گزینه بهتری بدانند.

مقایسه صندوق درآمد ثابت و بانک در میزان سوددهی

این کار را از دو جهت انجام میدهیم:

مقایسه سوددهی در صندوق درآمد ثابت و بانک براساس ریسک و بازدهی

ریسک: سرمایه‌گذاری در صندوق‌های درآمد ثابت ریسک کمتری در مقایسه با بانک دارد. این صندوق‌ها مجاز هستند حداکثر ۱۰ درصد از کل دارایی‌های خود را به سرمایه‌گذاری در سهام اختصاص دهند. این تنوع‌بخشی به سرمایه‌گذاری‌ها، ریسک آن‌ها را پخش می‌کند.
بازدهی: نرخ بازدهی در صندوق‌های درآمد ثابت معمولاً نسبت به سود سپرده‌های بانکی بیشتر است. صندوق‌ها قادر به معامله اوراق بهادار با درآمد ثابت با بازدهی‌ها و سررسیدهای متفاوت هستند. مدیران صندوق با استفاده‌ی حرفه‌ای از این فرصت‌ها، می‌توانند سود بیشتری برای صندوق‌های خود ایجاد نمایند.

بیشتر بخوانید: صندوق سرمایه گذاری زمرد نوویرا ذوب آهن

مقایسه سوددهی در صندوق درآمد ثابت و بانک براساس پایداری و اطمینان

پایداری و اطمینان: سپرده‌های بانکی به دلیل پشتیبانی از سوی دولت و بانک مرکزی از قابلیت اطمینان مناسبی برخوردارند. اما در شرایط تورم بالا، سود واقعی آن‌ها ممکن است کاهش یابد.
سود: سود صندوق‌های درآمد ثابت بیشتر به بازدهی اوراق با درآمد ثابت بستگی دارد و معمولاً نزدیک به سود سپرده‌های بانکی است. اما این سود به شرایط بازار و عملکرد مدیران صندوق بستگی دارد.

سود مرکب در صندوق درآمد ثابت به چه معنا است؟

سود مرکب در صندوق‌های درآمد ثابت به این معنا است که سرمایه‌گذار علاوه بر دریافت سود از اصل سرمایه، بر روی سودهای دریافتی قبلی نیز سود کسب می‌کند.

به عبارت دیگر، در سود مرکب:

سرمایه‌گذار نه تنها بر روی اصل سرمایه خود سود دریافت می‌کند، بلکه سودهای دریافتی قبلی نیز به عنوان سرمایه در نظر گرفته شده و بر روی آنها نیز سود تعلق می‌گیرد.
این موضوع باعث می‌شود که رشد سرمایه سرمایه‌گذار در طول زمان به صورت نمایی افزایش یابد و در نتیجه بازدهی سرمایه‌گذاری در صندوق‌های درآمد ثابت افزایش یابد.

سوالات متداول

جمع بندی

انتخاب بین صندوق درآمد ثابت و بانک برای سرمایه‌گذاری بستگی به ریسک‌پذیری و هدف سرمایه‌گذار دارد. برای افرادی که حاضر به پذیرش ریسک نیستند و به دنبال حفظ اصل سرمایه و درآمد ثابت هستند، بانک گزینه مناسب‌تری است. از طرفی، صندوق‌های درآمد ثابت به دلیل مدیریت حرفه‌ای، شفافیت فرآیندها و نظارت مداوم، می‌توانند بازدهی بالاتری نسبت به بانک‌ها ارائه دهند. این گزینه برای افرادی که تمایل به پذیرش ریسک محدودی دارند و به دنبال بازدهی بیشتر هستند، مناسب‌تر می‌باشد.
درنهایت، انتخاب بین این دو گزینه به عوامل شخصی سرمایه‌گذار از جمله ریسک‌پذیری، هدف سرمایه‌گذاری و افق زمانی آن بستگی دارد. لزوما گزینه برتر یکی نیست و هر کدام می‌تواند برای سرمایه‌گذاران مختلف مناسب باشد.

سرمایه گذاری با پول کم در ایران امکان پذیر است؟ چگونه؟

by عاطفه فرحناکی | مرداد ۲۵, ۱۴۰۳ | مطالب آموزشی

برخی ممکن است فکر کنند که برای سرمایه‌گذاری باید مبالغ بسیار زیادی پول داشته باشند. اما این طور نیست و می‌توان با مبالغ کوچکتر هم سرمایه‌گذاری کرد. مثلاً می‌توانید با چند میلیون تومان در بازارهای مالی سرمایه‌گذاری کنید و سود قابل توجهی به دست آورید. سرمایه‌گذاری (Investment) به این معنی است که شما پول خود را در دارایی هایی سرمایه‌گذاری می‌کنید تا ارزش آنها در طول زمان افزایش یابد. مثلاً شما می‌توانید پول خود را در بورس، ملک، طلا یا ارز سرمایه‌گذاری کنید تا در آینده ارزش این دارایی‌ها بیشتر شود.
در واقع سرمایه‌گذاری به معنی استفاده از پول خود برای خرید و نگهداری دارایی‌هایی است که ارزششان در طول زمان افزایش یابد. اینکار می‌تواند با مبالغ کوچک و بزرگ انجام شود و هدف آن کسب بازدهی و افزایش ثروت فرد است.

چند نکته مهم درباره سرمایه گذاری با پول کم

سرمایه‌گذاری با مبلغ کم می‌تواند یک راه موثر برای افزایش ثروت باشد. حتی اگر با مبلغ محدود شروع کنید، می توانید در طولانی مدت به پول خوبی برسید. در اینجا نکات مهمی وجود دارد که می‌توانید در نظر بگیرید:

اول از همه، سعی کنید پول خود را در میان چندین گزینه سرمایه‌گذاری تقسیم کنید. این روش به شما کمک می‌کند ریسک را کاهش دهید و در صورت افت ارزش یکی از سرمایه‌گذاری‌ها، تاثیر آن بر کل سرمایه شما کمتر باشد. می‌توانید بخشی را در سپرده‌های بانکی، بخشی را در بورس، بخشی را در امالک و مستغلات و… سرمایه‌گذاری کنید. البته اگر سرمایه شما خیلی کم است و مثلا میخواهید مبلغی کمتر از ۱ میلیون تومان را سرمایه گذاری کنید قطعا انتخاب بازه زیاد مناسب نخواهد بود. بهتر است در شروع سرمایه گذاری با مبلغ کم، تنوع را کم کنید تا در درازمدت به سرمایه بیشتری برسید. سپس می توانید در سایر بازارها نیز سرمایه گذاری کنید.

دوم، سعی کنید سرمایه‌گذاری‌های خود را بر اساس برنامه‌ریزی دقیق و آینده‌نگرانه انتخاب کنید. به جای اقدامات آنی و تصمیم‌گیری‌های لحظه‌ای، سعی کنید بازده و ریسک هر گزینه را در بلندمدت ارزیابی کنید.

سوم، در کنار سرمایه‌گذاری‌های مالی، به سرمایه‌گذاری روی خود (توسعه مهارت‌ها و دانش) نیز توجه کنید. این نوع سرمایه‌گذاری می‌تواند در درآمد آینده شما تاثیر بسزایی داشته باشد.
در نهایت، صبور باشید و به جای تمرکز بر سود سریع، به بازده بلندمدت توجه کنید. سرمایه‌گذاری موفق، نیازمند برنامه‌ریزی و همچنین پایداری و استقامت است. به خصوص برای شروع سرمایه گذاری با پول کم انتظار معجزه نداشته باشید و صبر را ضمیمه کار خود کنید. مطمئن باشید در دراز مدت به سود کلانی دست خواهید یافت، کافیست قدم اول را با اطمینان بردارید.

عوامل کلیدی در سرمایه گذاری

باید در ابتدا چند رکن مهم در سرمایه‌گذاری مورد بررسی قرار بگیرد:

میزان ریسک پذیری: میزان بازدهی یک سرمایه‌گذاری با شدت ریسک آن رابطه مستقیم دارد. فرد باید در نظر داشته باشد که چقدر حاضر است ریسک کند و بر اساس آن، زمینه سرمایه‌گذاری را انتخاب کند.
هدف سرمایه‌گذاری: هدف فرد از سرمایه‌گذاری مثل کسب سود بیشتر، حفظ ارزش دارایی‌ها و تأمین آینده فرزندان بسیار مهم است و در تصمیم‌گیری نقش اساسی دارد.
عوامل مالی: مواردی مانند میزان درآمد، مخارج، بدهی‌ها باید قبل از سرمایه‌گذاری در نظر گرفته شود تا مشکلی در تأمین مخارج روزمره ایجاد نشود.
میزان نقدشوندگی: سرعت و قیمت تبدیل سرمایه به پول نقد بسیار مهم است، زیرا ممکن است به دلایل مختلف نیاز به پول نقد پیدا شود.

۴ نکته مهم : مراقب باشید در دام نیفتید!!

قبل از سرمایه گذاری با پول کم دقت کنید که دچار این هیجانات کاذب نشوید:

تلاش برای پیش‌بینی دقیق بازار

به جای تمرکز صرف بر روی پیش‌بینی دقیق نوسانات قیمتی، باید بر روی مدیریت زمان سرمایه‌گذاری و داشتن یک دید بلندمدت تمرکز کرد. هیچ کس نمی‌تواند به طور کامل رفتار بازار را پیش‌بینی کند، چرا که بازار تحت تأثیر عوامل مختلفی است که همواره در حال تغییر هستند.

درگیر شدن در سرمایه‌گذاری‌های مشکوک

اگرچه وعده‌های بازدهی بالا و ریسک پایین ممکن است سرمایه‌گذاران را وسوسه کند، اما باید همواره مراقب بود که به چه افرادی پول خود را می‌سپارید. توصیه می‌شود قبل از هر سرمایه‌گذاری، سابقه و اعتبار فرد یا نهاد مربوطه را به دقت بررسی کنید تا از سرمایه‌گذاری در طرح‌های مشکوک اجتناب کنید.

متنوع کردن سبد سرمایه‌گذاری

داشتن یک سبد سرمایه‌گذاری متنوع یکی از مهم‌ترین اصول مدیریت ریسک در بازار سرمایه است.
این بدان معناست که سرمایه‌گذار باید در بخش‌های مختلف اقتصادی و دارایی‌های متنوع سرمایه‌گذاری کند تا اگر یکی از حوزه‌ها دچار نوسان شد، سایر بخش‌ها جبران کننده آن باشند. این راهکار به کاهش ریسک کلی پرتفوی سرمایه‌گذاری کمک می‌کند.

هراس پس از تجربه اولین نوسان

نوسانات قیمتی جزئی جدایی‌ناپذیر از بازار سهام هستند و سرمایه‌گذاران باید آمادگی مواجهه با این نوسانات را داشته باشند. هنگامی که بازار دچار نزول می‌شود، سرمایه‌گذاران نباید دچار هراس و اضطراب شده و تصمیمات هیجانی اتخاذ کنند. صبر و حفظ آرامش در چنین شرایطی بسیار مهم است تا بتوان از فرصت‌های موجود در بازار نوسانی استفاده کرد.

انواع روش‌های سرمایه گذاری با پول کم

گفتیم که با پول کم هم میتوان سرمایه گذاری کرد. حالا بیایید با هم چند روش سرمایه گذاری را بررسی کنیم.

سپرده گذاری در بانک

ریسک پایین سپرده‌گذاری در بانک‌ها: سپرده‌گذاری در بانک‌ها دارای ریسک بسیار پایینی است و امنیت فیزیکی پول را تضمین می‌کند.
سود پرداختی بانک‌ها و تورم: با توجه به شرایط تورمی و رشد روزافزون قیمت‌ها، سود پرداختی بانک‌ها ممکن است ناچیز باشد. در برخی موارد حتی سود بانکی نمی‌تواند ارزش واقعی پول را حفظ کند و قدرت خرید سرمایه‌گذار را کاهش دهد.
به عنوان مثال، اگر نرخ سود بانکی ۲۰% باشد اما نرخ تورم ۲۵% باشد، ارزش پول سرمایه‌گذار هر سال ۵% کاهش می‌یابد.

سرمایه‌گذاری در صندوق‌های سرمایه‌گذاری

این صندوق‌ها معمولاً با حداقل سرمایه‌گذاری پذیرش می‌کنند (مثلاً با ۵۰۰هزار تومان می توان وارد صندوق های بورسی شد) و سرمایه‌گذاران کوچک را جذب می‌کنند. انواع صندوق های سرمایه گذاری وجود دارد که افراد می توانند با توجه به شرایط هر صندوق یک یا چندتا از آنها را برای سرمایه گذاری انتخاب کنند. مزیتی که صندوق های سرمایه گذاری دارند، داشتن مدیریت قوی و آگاه است. هر صندوق شیوه فعالیت خاص خودش را دارد و مدیر صندوق با توجه به قوانین هر صندوق که در امیدنامه و اساسنامه آن صندوق ذکر شده است، فعالیت می کنند.
مدیران صندوق ها تلاش می کنند که با توجه به دارایی صندوق این دارایی را به بهترین نحو ممکن سرمایه گذاری کنند تا بیشترین بازدهی را داشته باشد.
کارمزد هر صندوق نیز متفاوت است و با توجه به شرایط صندوق تعیین شده است. شما به راحتی با مشاوره گرفتن از افراد متخصص می توانید صندوق دلخواه مورد نظرتان را انتخاب کنید.

ریسک سرمایه گذاری در صندوق ها چگونه است؟

ریسک از دست رفتن سرمایه مهمترین دغدغه افراد است. صندوق های مختلفی وجود دارد که میزان ریسک پذیری مختلفی دارند. برخی از این صندوق ها مثل صندوق درآمد ثابت ، صندوق طلا یا صندوق اهرمی دارای ریسک کمتری هستند. برخی از صندوق ها مثل صندوق سهامی یا صندوق جسورانه ریسک بالاتری را متحمل می شوند. شما هنگام سرمایه گذاری با شرایط خودتان می توانید صندوق دلخواه را انتخاب کنید. میزان سرمایه میزان ریسک پذیری مدت زمان یا بازده سرمایه گذاری از مواردی است که در ابتدا باید در نظر گرفته شود.

سرمایه‌گذاری در سهام شرکت‌های کوچک و متوسط:

این شرکت‌ها معمولاً سرمایه‌گذاری کمتری نیاز دارند و بازده بالقوه بیشتری دارند. اما با ریسک بالاتری هم روبه رو هستند.
سرمایه‌گذاری در ETFها: ETFها (صندوق‌های قابل معامله در بورس) معمولاً با سرمایه‌گذاری کم قابل دسترس هستند و ریسک کمتری دارند. امروزه صندوق هایی که قابل معامله هستند رواج بیشتری در بورس دارند.

سرمایه‌گذاری در بازار ارز

با سرمایه‌گذاری کم، می‌توان در بازار ارز فعالیت کرد، اگرچه این بازار ریسک بالایی دارد.

سرمایه‌گذاری در بازار کریپتوکارنسی

با سرمایه‌گذاری کم، می‌توان در بازار ارزهای دیجیتال فعالیت کرد، اما این بازار بسیار نوسانی است. برای ورود به بازار ارز نیاز به دانش و مهارت دارید و بهتر است با اطلاعات وارد این بازار شوید.

سرمایه‌گذاری در املاک و مستغلات کوچک

می‌توان با سرمایه‌گذاری کم، در املاک و مستغلات کوچک سرمایه‌گذاری کرد. صندوق زمین و ساختمان میتواند یک گزینه مناسب برای سرمایه گذاری در ملک برای کسانی باشد که پول کافی برای خرید خانه یا زمین را ندارند. این افراد با پرداخت هزینه کمتر می توانند در پروژه های ساخت و ساز مشارکت کنند و سرمایه خود را زیاد کنند. توجه داشته باشید که هر روش سرمایه‌گذاری ریسک‌های خاص خود را دارد و قبل از هر اقدامی، تحقیق و مشاوره لازم است.

سرمایه گذاری در طلا و سکه

سرمایه‌گذاری در طلا و سکه به دو شکل امکان‌پذیر است:

• روش فیزیکی: خرید طلا و سکه به صورت فیزیکی
• از طریق بورس: خرید گواهی سپرده سکه و صندوق‌های مبتنی بر طلا

خرید فیزیکی طلا و سکه مزایایی دارد مانند حفظ قدرت خرید، اما ریسک‌هایی نیز در اینجا وجود دارد:

• خرید با اجرت همراه است که قیمت را افزایش می‌دهد
• نگرانی‌هایی مثل خطر سرقت و نگهداری وجود دارد

خرید از طریق بورس مزایایی دارد:

• عدم نگرانی در مورد تقلبی بودن و احتمال سرقت
• امکان سرمایه‌گذاری با مبالغ کم (حتی چند هزار تومان)
• نقدشوندگی بالاتر نسبت به طلا و سکه فیزیکی

برای سرمایه‌گذاری از طریق بورس دو گزینه وجود دارد:

• خرید گواهی سپرده سکه
• سرمایه‌گذاری در صندوق‌های مبتنی بر طلا

سرمایه گذاری روی طلا از قدیمی ترین و مطمئن ترین روش های سرمایه گذاری بوده که مادربزرگ ها از سال های دور و دراز به آن آگاه بودند و همواره روی طلا و سکه حساب ویژه ای داشتند.

سوالات متداول

جمع بندی

سرمایه‌گذاری با پول کم همواره یک چالش بزرگ به شمار می‌آید و برای بسیاری از افراد، امری غیرممکن به نظر می‌رسد. اما با شناخت درست ارکان سرمایه‌گذاری، بازارهای هدف، ریسک بازارهای مالی و بازدهی هر یک از آنها، سرمایه‌گذار می‌تواند بهترین مسیر را انتخاب کند. در این زمینه، چند گزینه پیش روی سرمایه‌گذاران با بودجه محدود قرار دارد. یکی از این گزینه‌ها، سرمایه‌گذاری در بانک‌ها و صندوق‌های سرمایه‌گذاری است که با مبالغ پایین نیز امکان‌پذیر است. همچنین، خرید طلا و سکه نیز می‌تواند مسیر دیگری برای سرمایه‌گذاری با پول کم باشد. علاوه بر این، بورس اوراق بهادار نیز گزینه دیگری برای سرمایه‌گذاری با مبالغ پایین است. در این بازار، افراد می‌توانند اقدام به خرید سهام شرکت‌های بزرگ و معتبر کنند. همچنین، ورود به بازار ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین و سرمایه‌گذاری در بازار فارکس نیز از دیگر راه‌های سرمایه‌گذاری با سرمایه کم به شمار می‌روند.
در پایان، لازم به ذکر است که برخی افراد ممکن است بودجه خود را در چند بازار مالی به صورت موازی سرمایه‌گذاری کنند و یا آن را برای توسعه کسب و کار خود هزینه کنند. در هر صورت، شناخت کامل از ریسک‌ها و بازدهی بازارهای مالی می‌تواند به سرمایه‌گذاران با بودجه محدود در انتخاب مسیر مناسب کمک شایانی کند.

روش‌های قیمت گذاری روی سهام

by عاطفه فرحناکی | مرداد ۲۴, ۱۴۰۳ | مطالب آموزشی

ارزش‌گذاری سهام و تعیین ارزش واقعی آن یکی از موضوعات بسیار مهم در حوزه سرمایه‌گذاری است. این موضوع در بررسی و محاسبه ارزش دارایی‌ها و سهام شرکت‌ها و همچنین تصمیم‌گیری سرمایه‌گذاری بسیار حائز اهمیت است. ارزش‌گذاری دارایی‌ها از جمله اوراق بهادار، یکی از ارکان اصلی و تأثیرگذار بر تصمیمات سرمایه‌گذاری است. ارزش‌گذاری اصولی و صحیح دارایی‌ها منجر به تخصیص بهینه منابع سرمایه‌ای می‌شود. اتخاذ تصمیمات سرمایه‌گذاری مناسب و تخصیص بهینه منابع سرمایه‌ای مستلزم ارزش‌گذاری سهام با استفاده از روش‌های معتبر علمی است، زیرا نمی‌توان به قیمت‌های بازار در کوتاه‌مدت چندان اطمینان داشت.

ارزش گذاری سهام

در واقع، پدیده کشف قیمت در بازار کوتاه‌مدت به علت نوسانات شدید و غیرواقعی، محقق نمی‌شود. بنابراین، استفاده از روش‌های علمی ارزش‌گذاری سهام برای تصمیم‌گیری‌های سرمایه‌گذاری ضروری است. این روش‌ها می‌توانند شامل محاسبات مبتنی بر نرخ بازده مورد انتظار، ارزش فعلی جریان نقدی آتی، ارزش دفتری و سایر معیارهای مالی باشد. بنابراین رزش‌گذاری سهام و دارایی‌ها نقش مهمی در تصمیم‌گیری‌های سرمایه‌گذاری ایفا می‌کند. استفاده از روش‌های علمی و معتبر ارزش‌گذاری برای تعیین ارزش واقعی دارایی‌ها، به تخصیص بهینه منابع سرمایه‌ای و اتخاذ تصمیمات سرمایه‌گذاری مناسب کمک می‌کند.

روش های ارزش گذاری شرکت ها

به عنوان یکی از مدل‌های ارزش گذاری شرکت ها، می توان از ۴ روش ارزشیابی زیر بهره برد:

• ارزیابی براساس دارایی‌های شرکت
• ارزیابی براساس دیدگاه سودآوری شرکت
• ارزیابی براساس جریان‌های نقدی تنزیلی
• ارزیابی براساس معیارهای مقایسه‌ای

۱- ارزیابی براساس دارایی‌های شرکت

این روش ارزش‌گذاری بر پایه ارزش دفتری یا ارزش بازار دارایی‌های شرکت استوار است. در این روش، ارزش شرکت از طریق جمع ارزش بازار کلیه دارایی‌های آن (مانند زمین، ساختمان، ماشین‌آلات، موجودی کالا و غیره) پس از کسر بدهی‌ها محاسبه می‌شود. این روش برای شرکت‌هایی که دارایی‌های ثابت و مشهود بیشتری دارند، مناسب‌تر است و به ویژه در ارزش‌گذاری شرکت‌های دارای دارایی‌های ملموس بیشتر کاربرد دارد.

۲- ارزیابی براساس دیدگاه سودآوری شرکت

در این روش، ارزش شرکت بر اساس توانایی آن در ایجاد سود در آینده تعیین می‌شود. از روش‌های رایج در این دسته می‌توان به ارزش‌گذاری مبتنی بر نسبت‌های مالی (P/E, P/B, P/S) و ارزش‌گذاری مبتنی بر درآمد اشاره کرد. در این روش، ارزش شرکت با در نظر گرفتن سودآوری آتی آن محاسبه می‌شود.

ارزش گذاری براساس سودآوری شرکت به ۲ روش زیر انجام می شود:

ارزش ذاتی سهام:
این روش بر اساس ارزش فعلی جریان‌های نقدی آتی شرکت محاسبه می‌شود. در این روش، ارزش سهام برابر با ارزش فعلی کلیه جریان‌های نقدی آتی شرکت در طول عمر آن تلقی می‌شود. برای محاسبه ارزش ذاتی سهام، ابتدا باید پیش‌بینی جریان‌های نقدی آتی شرکت انجام شود. سپس، این جریان‌های نقدی با استفاده از نرخ تنزیل مناسب (معمولاً هزینه سرمایه شرکت) به ارزش فعلی تبدیل می‌شوند. در نهایت، مجموع ارزش فعلی جریان‌های نقدی آتی به عنوان ارزش ذاتی سهام در نظر گرفته می‌شود.

ارزش‌گذاری به روش محاسبه نسبت P/E (قیمت به درآمد هر سهم):
در این روش، ارزش سهام بر اساس نسبت قیمت به درآمد هر سهم (P/E) محاسبه می‌شود. برای این منظور، ابتدا درآمد هر سهم (EPS) شرکت محاسبه می‌شود. سپس، با ضرب درآمد هر سهم در نسبت P/E مناسب (که معمولاً بر اساس شرکت‌های مشابه در همان صنعت تعیین می‌شود)، ارزش هر سهم به دست می‌آید. این روش نسبتاً ساده‌تر و کاربردی‌تر از روش ارزش ذاتی است.
هر دو روش فوق بر اساس سودآوری شرکت، ارزش سهام را برآورد می‌کنند. روش ارزش ذاتی دقیق‌تر اما پیچیده‌تر است، در حالی که روش محاسبه P/E سریع‌تر و کاربردی‌تر است. انتخاب روش مناسب به هدف ارزش‌گذاری، دسترسی به اطلاعات و نوع شرکت بستگی دارد.

۳- ارزیابی براساس جریان‌های نقدی تنزیلی

در این روش، ارزش شرکت بر اساس ارزش فعلی جریان‌های نقدی آتی آن محاسبه می‌شود. جریان‌های نقدی آتی با استفاده از نرخ تنزیل مناسب به ارزش فعلی تبدیل می‌شوند. این روش بر این فرض استوار است که ارزش شرکت برابر با ارزش فعلی جریان‌های نقدی آتی آن است. این روش در مقایسه با دیگر روش‌ها دقیق‌تر و جامع‌تر است.

این روش ارزش‌گذاری شامل ۱۰ روش متفاوت است که عبارتند از:

1. تنزیل جریانات نقدی آزاد با بهره‌گیری از میانگین موزون هزینه سرمایه
2. جریانات نقدی مرتبط با صاحبان سهام که با استفاده از نرخ بازده مورد انتظار سهام‌داران تنزیل می‌شوند
3. جریانات نقدی سرمایه که با بکارگیری میانگین موزون هزینه سرمایه پیش از مالیات تنزیل می‌گردند
4. ارزش فعلی تعدیل‌شده
5. جریانات نقدی آزاد شرکت که با ریسک تعدیل شده و با استفاده از نرخ بازده مورد انتظار دارایی‌ها تنزیل می‌شوند
6. جریانات نقدی متعلق به صاحبان سهام شرکت که با ریسک تعدیل شده و با استفاده از نرخ بازده مورد انتظار دارایی‌ها تنزیل می‌گردند
7. سود اقتصادی که با بهره‌گیری از نرخ بازده مورد انتظار سهام‌داران تنزیل می‌شود
8. ارزش افزوده اقتصادی که بر اساس میانگین موزون هزینه سرمایه تنزیل می‌شود
9. جریانات نقدی آزاد که با نرخ بهره بدون ریسک تعدیل شده و با استفاده از نرخ بهره بدون ریسک تنزیل می‌شوند
10. جریانات نقدی مرتبط با صاحبان سهام که با نرخ بهره بدون ریسک تعدیل شده و با استفاده از نرخ بهره بدون ریسک تنزیل می‌شوند

۴- ارزیابی براساس معیارهای مقایسه‌ای

در این روش، ارزش شرکت با استفاده از مقایسه با شرکت‌های مشابه (در همان صنعت) تعیین می‌شود. معیارهایی مانند نسبت قیمت به درآمد (P/E)، نسبت قیمت به ارزش دفتری (P/B) و نسبت قیمت به فروش (P/S) را می‌توان برای این مقایسه به کار برد. این روش نسبتاً سریع‌تر و ساده‌تر از دیگر روش‌هاست.

هر یک از این چهار روش ارزش‌گذاری به نوعی به تعیین ارزش واقعی شرکت‌ها و دارایی‌ها کمک می‌کند. انتخاب روش مناسب بستگی به ویژگی‌های شرکت، دسترسی به اطلاعات و هدف ارزش‌گذاری دارد. معمولاً استفاده تلفیقی از چند روش، نتیجه دقیق‌تری را ارائه می‌دهد.

چند نکته مهم در خصوص ارزش اسمی سهام

ارزش اسمی سهام، قیمت اولیه یا نامی هر سهم است که توسط شرکت تعیین می‌شود. این قیمت اغلب بسیار پایین‌تر از آنچه سهام در بازار بورس یا فرابورس معامله می‌شود، است. در واقع، ممکن است سهام یک شرکت چندین برابر ارزش اسمی خود در بازار مبادله شود. این تفاوت ناشی از آن است که ارزش بازار سهام تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله سودآوری، جریان‌های نقدی، سهم بازار و چشم‌انداز شرکت قرار می‌گیرد. بنابراین، ارزش بازار سهام نمی‌تواند لزوماً با ارزش اسمی آن مطابقت داشته باشد.

برای آن دسته از شرکت‌هایی که قصد افزایش سرمایه از محل آورده نقدی و مطالبات حال‌شده دارند، لازم است قیمت هر سهم عادی آن‌ها در بازار بورس بالاتر از ارزش اسمی قرار گیرد. این امر به علت نیاز شرکت به جذب سرمایه بیشتر از طریق افزایش سرمایه است.
همچنین، ارزش اسمی در اوراق مشارکت و اوراق قرضه با ارزش اسمی سهام عادی متفاوت است. ارزش اسمی اوراق قرضه و مشارکت به میزان اصل وام یا مبلغ اسمی این اوراق اطلاق می‌شود.

ارزش اسمی و ارزش بازار دو مفهوم کاملاً متمایز هستند که هیچ ارتباط مستقیمی با یکدیگر ندارند. درک این تفاوت در تحلیل و ارزش‌گذاری اوراق بهادار بسیار مهم است.

نکات مهم در خصوص ارزش دفتری سهام

ارزش دفتری سهم بر پایه ارزش دارایی‌های ثبتی در ترازنامه محاسبه می‌شود، اما ارزش بازار سهم بر اساس ارزیابی سرمایه‌گذاران از نحوه عملیات شرکت و ارزش عرفی دارایی‌های آن است. بنابراین، ارزش دفتری و ارزش بازار سهام معمولاً با هم برابر نیستند.
به دلیل استهلاک ساالنه دارایی‌ها، ارزش دفتری سهام نیز هر سال کاهش می‌یابد. این موضوع حائز اهمیت است زیرا نشان می‌دهد ارزش دفتری سهام همواره در حال تغییر بوده و نباید به عنوان معیار ثابتی برای ارزش‌گذاری در نظر گرفته شود.
در صورت انحلال یا ورشکستگی شرکت، ارزش دفتری به‌روزرسانی‌شده سهام، همان مبلغی است که پس از تسویه بدهی‌ها به سهامداران خواهد رسید. به عبارت دیگر، در چنین شرایطی ارزش دفتری سهام نشان‌دهنده ارزش واقعی آن است. ارزش دفتری سهام معیار مناسبی برای ارزش‌گذاری نیست، زیرا بازتاب دهنده واقعیت‌های بازار نبوده و همواره در حال تغییر است. اما در صورت انحلال یا ورشکستگی شرکت، ارزش دفتری به‌روزرسانی‌شده سهام به عنوان ارزش واقعی آن مطرح می‌شود.

جمع بندی

روش‌های قیمت‌گذاری سهام معمولاً بر پایه ارزیابی ارزش ذاتی شرکت و مقایسه آن با قیمت بازار سهام هستند. این روش‌ها شامل محاسبه نسبت‌های مالی مانند نسبت قیمت به درآمد (P/E)، نسبت قیمت به ارزش دفتری (P/B)، نسبت قیمت به جریان نقدی (P/CF) و نسبت قیمت به فروش (P/S) می‌باشند. همچنین روش‌های ارزش‌گذاری مبتنی بر جریان‌های نقدی مانند ارزش فعلی جریان‌های نقدی آزاد (DCF) و مدل ارزش افزوده اقتصادی (EVA) نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند. انتخاب روش مناسب بستگی به ویژگی‌های شرکت، صنعت و هدف تحلیلگر دارد. هر کدام از این روش‌ها مزایا و محدودیت‌های خاص خود را دارند که باید در تصمیم‌گیری مدنظر قرار گیرند.