می‌دونستید که قدمت زعفرون به زمان هخامنشیان برمی‌گرده؟ یعنی این گیاه از همون دوران، توی سفره‌های ایرانی‌ها جا داشته؟!
می‌گن کاشت زعفرون از قم شروع شده، برخی اسناد هم می‌گن از همدان، از دامنه‌های الوند. حتی یکی از شهرهای تویسرکان به اسم رودآور زمانی مرکز اصلی کاشت زعفرون بوده. کاشت زعفرون کم‌کم توی مناطق دیگه هم رواج پیدا کرد، از شرق ایران گرفته تا هند و ترکیه.
ایرانیا خوب بلد بودن چه جوری این محصول رو به بقیه دنیا معرفی کنن، این ما بودیم که زعفرون رو به چین، روم و حتی کشورهای عربی بردیم و به اونا طرز کاشت و استفاده‌ش رو یاد دادیم.
زعفرون از همون قدیما فقط توی آشپزی استفاده نمی‌شده. هخامنشی‌ها باهاش فضای کاخ‌هاشون رو خوشبو می‌کردن، یا به عنوان یه رنگ طبیعی توی هنرهای دستی مثل تذهیب و خطاطی ازش بهره می‌بردن.
حتی بزرگان ما مثل ابوعلی‌سینا از زعفرون توی داروها و ماسک‌های زیبایی استفاده می‌کردن. خلاصه که هر گوشه‌ای از تاریخ این مرز و بوم رو بگردی، ردی از زعفرون پیدا می‌کنی.
این رو بذارید در کنار این مسئله که ایران هنوز هم بزرگ‌ترین تولیدکننده زعفرون دنیاست.
عمده زعفرون جهان رو ما تولید می‌کنیم! خب واضحه که سرمایه‌گذاری در این محصول صادراتی می‌تونه خیلی جذاب باشه.
اما سختی‌های سرمایه‌گذاری روی یک کالا، مثل امکان نگهداری و خرید و فروشش ممکنه باعث بشه که خیلیا از این فرصت استفاده نکنن. اینجاست که پای صندوق نهال نوویرا به وسط میاد.
صندوق نهال نوویرا یه صندوق سرمایه‌گذاریه که تمرکزش روی زعفرونه. یعنی عمده دارایی این صندوق از این طلای سرخه.
با سرمایه‌گذاری توی صندوق نهال نوویرا، شما نه‌تنها توی این میراث قدیمی سهم دارید، بلکه به توسعه و رشد این صنعت هم کمک می‌کنید.
پس اگه به دنبال یه سرمایه‌گذاری جذاب هستید، این صندوق می‌تونه یه گزینه عالی باشه.
