آرتور ادوارد اندرسن Arthur Edward Andersen در ۳۰ مه ۱۸۸۵ در شهر پلانو، ایالت ایلینویز، متولد شد. او تحصیلات متوسطه خود را در دبیرستان آتنیوم شیکاگو به پایان رساند. اندرسن در سال ۱۹۱۷ مدرک لیسانس خود را از دانشگاه نورت وسترن دریافت کرد. وی همچنین چند دکترای افتخاری حقوق از دانشگاه های مختلف در سال های ۱۹۳۸ و ۱۹۴۱ دریافت نمود. اندرسن شرکت حسابداری تاسیس کرد که بسیار موفق بود. به نحوی که امروزه، این شرکت به یک شرکت چند ملیتی ۶ میلیارد دلاری تبدیل شده است.
درباره آرتور اندرسن
اندرسن در سال ۱۹۰۸ به حسابداران رسمی ایلینویز پیوست و در آن زمان جوان‌ترین حسابدار رسمی ایلینویز بود. قبل از این، او از سال ۱۹۰۱ تا ۱۹۰۷ در شرکت فریزر آند چالمرز که بعدا به آلیس-چالمرز تبدیل شد، مشغول به کار حسابداری بود. در سال ۱۹۰۷ به عنوان حسابدار ارشد به موسسه پرایس واترهاوس پیوست و تا زمان انتصاب به سمت رئیس حسابداری شرکت جوش اشلیتس بروئینگ، در این موسسه باقی ماند.
تأسیس موسسه آرتور اندرسن
آرتور اندرسن در سال ۱۹۱۳، همراه با یک فرد دیگر، موسسه ای را تأسیس کردند که امروزه به نام “آرتور اندرسن (Arthur Andersen & Co.)” شناخته می شود. اندرسن تا زمان مرگ، به عنوان شریک ارشد این موسسه فعالیت داشت.
بیشتر بخوانید: یوجی ایجیری، جوان‌ترین عضو تالار مشاهیر حسابداری
ویژگی های شخصیتی اندرسن
آرتور اندرسن فردی سختگیر، متکی به نفس، زاهد، بسیار عقلانی و شایسته، و خودمدار بی پروا بود. پس از فراگیری حسابداری، به عنوان حسابدار مبتدی در یک شرکت حسابداری با حقوق اندک شروع به کار کرد و سپس به تدریس در دانشگاه نورث وسترن پرداخت.
تألیف کتاب درسی حسابداری
یکی از اولین مشکلاتی که اندرسن با آن مواجه شد، نبود هیچ گونه کتاب درسی در دانشگاه بود. از این رو، اقدام به تألیف یک کتاب درسی تحت عنوان “دوره کامل حسابداری” کرد که مبنای تدریس اولیه حسابداری در نورث وسترن و دیگر دانشگاه ها شد.
تأسیس شرکت حسابداری
این مرد بیقرار و خستگی ناپذیر که علاقه مفرطی به تحول داشت، در سال ۱۹۱۳ محیط دانشگاه را به منظور تأسیس شرکت حسابداری کوچکی در آمریکای مرکزی ترک گفت. امروزه، این شرکت به یک شرکت چند ملیتی ۶ میلیارد دلاری تبدیل شده است.
تحول در حرفه حسابداری
در مسیر کاری خود، اندرسن پیوسته با تشکیلات حسابداری سنتی درگیر شد و با نادیده گرفتن روش های معمول، حرفه حسابداری آن زمان را به کلی درهم ریخت. او متفکری خلاق و بصیر بود و می خواست نوع متفاوتی از موسسه حسابداری را بنا نهد که به جای برآوردن خواسته های سنتی، نیازهای حرفه ای را پاسخگو باشد و به منظور افزایش کیفیت صورت های مالی، واقعیت های اقتصادی را بر تئوری های دانشگاهی اولویت بخشد.
توانایی ها و امکانات موسسه اندرسن
اندرسن فرد بسیار توانمندی بود که توانست تأثیرات مهم و گاه ناخواسته ای بر صنعت خود یعی حسابداری داشته باشد. در دهه ۱۹۱۰، موسسه های حسابرسی معمولاً در فصول پرکار سال انتهایی، از دفترداران، معلمان و حتی کشاورزان به صورت پاره وقت استفاده می کردند. اما اندرسن از این رویه پیروی نکرد و رویکردی جدید را در پیش گرفت. او اصرار داشت که در موسسه خود از فارغ التحصیلان دانشگاهی استفاده کند، زیرا آنها علاوه بر آشنایی با ارقام و اعداد، مهارت های تفکر انتقادی را نیز داشتند. اندرسن این افراد را به صورت تمام وقت استخدام می کرد. بزرگان و پیشکسوتان حرفه، اندرسن و پیروان روش او را ورشکست شده اعلام کردند. اما در نهایت، آنها نیز به تبعیت از اندرسن، نیروهای تمام وقت استخدام کردند و حتی پس از مدتی به سراغ فارغ التحصیلان دانشگاهی رفتند و هیچ کدام ورشکست نشدند.
مسیر پیشرفت اندرسن
اندرسن شخصیتی بود که مسیر حرفه‌ای چشمگیری را طی کرد. او زندگی حرفه‌ای خود را به عنوان کمک حسابدار با دریافت حقوق ۲۵ دلار در هفته آغاز کرد، اما با تلاش و مجهزشدن به دانش، او به یکی از نام‌آورترین حسابداران آمریکایی تبدیل شد.
سازمانی که نام اندرسن را بر خود دارد، به عنوان یکی از پیشگامان ارائه خدمات حرفه‌ای در سراسر جهان شناخته می‌شود. اندرسن در طول زندگی کاری خود در سازمان‌های متعددی فعالیت داشت و با مدیریت و رهبری خود، تأثیر بزرگی بر حرفه حسابداری گذاشت.
آموزش حسابداری توسط اندرسن
اندرسن بیشتر زندگی خود را وقف آموزش حسابداری کرد. او در دانشگاه نورت وسترن به عنوان مدرس (۱۹۰۹-۱۹۱۲)، استادیار (۱۹۱۲-۱۹۱۵)، و استاد (۱۹۱۵-۱۹۲۲) فعالیت داشت. همچنین از سال ۱۹۱۲ تا ۱۹۲۲ به عنوان رئیس گروه حسابداری در آن دانشگاه فعال بود.
اندرسن مقالات زیادی برای مجلات حرفه ای نوشت و کتاب “دوره کامل حسابداری” (۱۹۱۷) را تألیف کرد. او جزوات دیگری نیز منتشر کرد. اندرسن عضو انجمن های حرفه ای آلفا کاپا پسی، بتا آلفا پسی و بتا گاما سیگما بود.
او همچنین در فعالیت های اجتماعی مختلفی مانند ریاست خانه بی پناهان شیکاگو (۱۹۲۳-۱۹۲۴)، عضویت و ریاست هیئت امنای دانشگاه نورت وسترن (۱۹۲۷-۱۹۳۲)، عضویت در هیئت امنای قرن پیشرفت شیکاگو (۱۹۳۳-۱۹۳۴) و غیره نقش داشت.
اندرسن در سال ۱۹۴۰ از دولت نروژ نشان افتخار دریافت کرد و در سال ۱۹۵۳ به عضویت تالار مشاهیر حسابداری درآمد.
بیشتر بخوانید: صندوق تضمین اصل سرمایه چیست؟
پایان زندگی اندرسون
آرتور ادوارد اندرسون در ۱۰ ژانویه ۱۹۴۷ در سن ۶۱ سالگی درگذشت. او در ۸ اوت ۱۹۰۶ ازدواج کرده و صاحب سه فرزند شده بود. اندرسون طی دوران حرفه ای خود در سازمان های متعددی فعالیت داشت، از جمله به عنوان رئیس جامعه حسابداران رسمی ایلینویز و عضو هیئت بررسی کننده صلاحیت حسابداران رسمی ایلینویز. همچنین وی در کمیته های مختلف انجمن حسابداران رسمی آمریکا (AICPA) نقش داشت و عضویت انجمن های حسابداری و اقتصادی آمریکا را نیز در کارنامه خود ثبت کرده بود.
آرتور اندرسون به تنهایی برای جایگزین کردن نظریه حسابداری با حسابداری قابل مشاهده و ملموس مبارزه کرد و در نهایت در این نبرد پیروز شد. سال‌ها پس از مرگ او در سال ۱۹۴۷، که حرفه حسابداری به‌شکلی فزاینده رشد کرد، عقاید او شالوده و سنگ‌بنای استانداردهای حسابداری و اصول حسابرسی گردید. اندرسون نقش کلیدی در تکامل و پیشرفت حرفه حسابداری ایفا کرد و میراث ارزشمندی را پس از خود به جای گذاشت که تا به امروز بر این صنعت تأثیرگذار بوده است.
خلاصه
آرتور ادوارد اندرسن (۱۸۸۵-۱۹۴۷) یک حسابدار و بنیانگذار شرکت حسابرسی بزرگ بود. او در ابتدا به عنوان حسابدار مستقل فعالیت می کرد و سپس در سال ۱۹۱۳ شرکت حسابرسی خود را تاسیس کرد. این شرکت بعدها به یکی از چهار شرکت بزرگ حسابرسی جهان تبدیل شد که امروزه به عنوان آرتور اندرسن شناخته می شود.
اندرسن همچنین به عنوان مدرس دانشگاهی نیز شناخته می شد و در زمینه اصول حسابداری و حسابرسی تحقیقات و انتشارات متعددی داشت. او نقش مهمی در توسعه استانداردهای حسابداری در ایالات متحده ایفا کرد و به عنوان یکی از بنیانگذاران اصلی حرفه حسابداری مدرن شناخته می شود.
آرتور ادوارد اندرسن در طول دوران حرفه ای خود در سازمان های متعددی فعالیت داشت. وی به عنوان رئیس جامعه حسابداران رسمی ایلینویز (۱۹۱۸-۱۹۱۹) و عضو هیئت بررسی کننده صلاحیت حسابداران رسمی ایلینویز (۱۹۲۶-۱۹۲۸) فعالیت می کرد.
همچنین اندرسون در کمیته های مختلف انجمن حسابداران رسمی آمریکا (AICPA) حضور داشت، از جمله کمیته وضع و اجرای قوانین مالیات بر درآمد (۱۹۲۳-۱۹۲۴) و ریاست کمیته ویژه تعریف مازاد درآمد (۱۹۲۴-۱۹۳۰). علاوه بر این، وی عضویت در انجمن حسابداری آمریکا (AAA) و انجمن اقتصادی آمریکا را نیز در کارنامه خود داشت. او در سن ۶۱ سالگی در ۱۰ ژانویه ۱۹۴۷ درگذشت.
